Pinksterweekend Ameland

Verslag door Elly

Voor de waddentocht  had een flinke groep zicht aangemeld, helaas konden enkelen niet mee. Wij constateerden dat met z’n 6-en een prima aantal is, al was het ook erg leuk geweest met een groep van 10.

Heel economisch kwamen we met 4 auto’s aan (om diverse logische redenen) en na het afladen gingen de chauffeurs de auto’s parkeren. Daarvoor moet je in Holwerd wel een busrit maken! Intussen boekten Mathijs en ik alvast een eetcafé voor de avond, gezien de Pinksterdrukte. Omkleden en instappen en….wegwezen? Dat was nog even een klauterpartij om bij het stijgende water te komen. Toch waren we 10 minuten voor de planning van Mark en Bram (tochtleiders) in de boten en op weg. Vaargeul oversteken, goed uitkijken voor de veerboot en richting Ameland. Nogmaals de vaargeul oversteken, want die kronkelt nogal.

We peddelen lekker tegen een beetje stroom in, met een windje (windkracht 2) van zij. Het water werd ondieper – nog niet genoeg gestegen – totdat we allemaal vast zaten. Toch maar een andere route, weer de vaargeul oversteken en nog een keer! Ik ben de tel een beetje kwijt geraakt. Hierna westwaarts richting Ballum, waar we in de bocht van Ballum een half uurtje de benen strekten en energie opdeden. Langs de kust peddelden we naar de haven van Nes, waar we na 18 km en 3,5 uur aankwamen. Een geweldig ontvangstcomité stond ons daar op te wachten! Eerst Dirks gezin, waar hij na ons vertrek de volgende ochtend het Pinksterweekend mee ging vieren. Vervolgens de havenmeester die ons welkom heette op Ameland. Bootjes de kant op gesjouwd en naar het kampeerterreintje gesjouwd of gerold, waar al een solo-kajakker stond. De natte spullen droogden lekker in het zonnetje. Heerlijk gegeten in de Herberg en hierna nog een wandelingetje door het dorp.

Slapen lukte prima, wakker worden nog beter met het geluid van de vele water- en weidevogels (Grutto, Grutto). Rustig aan, want we moesten wachten op het stijgende water. Afscheid genomen van Dirk en weer op weg, de haven uit en langs de betonning naar S36. De vaargeul slingert nogal. Dan denk je, ik ga rechtuit, daar moeten we naar toe. Maar dat laat het wad niet toe. We pauzeerden op het wantij, eventjes. (Voor de niet grootwatervaarders: “Wadvaarders die van eiland naar eiland zeilen, steken wanneer het tij het toelaat onder een eiland een ondiep gebied over: het wantij. Dit wantij vormt de grens tussen de getijbekkens die bij de zeegaten aan weerszijden van het eiland horen. “) Het water kwam snel op en we gingen weer verder, richting het puntje van Ameland. Steeds was in de verte net de volgende boei te zien. Gelukkig lagen de laatste boeien wat dichter bij elkaar.

Toen kwam de vraag: gaan we naar Ameland of direct terug naar Holwerd? Wij waren unaniem van mening dat de punt van Ameland de moeite waard zou zijn. Het witte strookje in de verte leek niet zo heel ver weg. Met stroming tegen en toenemende tegenwind leek het echter nauwelijks dichterbij te komen. Rob buffelde moedig in eigen tempo voort en Bram probeerde mij uit de wind te houden. Het kostte ons echt veel energie en we waren ook blij dat we er waren en even aan land konden. Dat was dan ook maar heel even, want het stijgende water liet ons weer instappen en keren, recht op Holwerd aan! Nu met stroming en wind, die inmiddels tot 4/5 was toegenomen, terug. Heerlijk golfjes pakkend vlogen we in no-time terug naar de haven. Daar lag de veerboot te wachten en na enkele pogingen kreeg Mark de brug te spreken via de marifoon. Wij mochten voorlangs, over een kolkend stukje water, terug naar de instapplek. 25 km gevaren over een geweldige natuur in 5,5 uur.

In Holwerd zou de bus pas over een half uurtje de mensen van de veerboot naar de parkeerplaats brengen, maar voor kajakkers maakte de buschauffeur een privé ritje. Op de kajaks passend, spotten Matthijs en ik nog een steenloper. Nog nooit gezien, een prachtig vogeltje! Na een geweldig weekend op het mooie wad, deden we in Den Oever nog even de “Smultaria” aan, waar we vorige week ook al wat gegeten hadden. We werden herkend   ! Volgende week maar even niet.

 

Posted in Algemeen | Leave a comment

Kanokamperen aan de Nieuwkoopse Plassen

Kanokamperen aan de Nieuwkoopse Plassen

Dit weekeinde was bedoeld om de beginnende kanokampeerders kennis te laten maken met deze discipline. Echter, slechts 1 beginner had zich aangemeld de rest waren ervaren kanokampeerders.
Helaas had onze camping aan het Zuideinde de reservering geannulleerd wegens verbouwings werkzaamheden. Gelukkig konden we terecht op kampeerhoeve Koole, in het Noorden. Een mooie camping met ook een hut voor niet kampeerders. De tocht werd daardoor wel 5 kilometer langer.
Op zaterdag werd de route club, WijdeAa, Alphen, Zwammerdam, Zuideinde, Noorden gevaren, in totaal 32 kilometer. Het kleine kanosteigertje van de camping was wat moeilijk te vinden. Net voor het eind van de officiële electro kanoroute, linksaf een sloot in. Helaas hadden we de verkeerde afslag genomen maar wist Jaap d.m.v. het ontmantelen van een ponton-brug ons toch een doorgang te verschaffen. Dit is  een mooi stukje onbekend kanowater.
Zondag de route via enkele smalle vaarten terug naar het Zuideinde. Hier we kwamen we vast te zitten in een rietsloot, dankzij de navigatieapp van Adri konden we toch de doorgang vinden.  Hierna overgedragen bij de Zuidplas op de Grote Wetering richting Alphen, een tocht door een karakteristiek polder landschap. Na een pauze bij de Alphense kano-vereniging overgedragen op het Aarkanaal en dan via de Leidsevaart richting de Braassem. Het vaarwater langs de Woudsedijk Zuid onder de Braassem is pas weer bevaarbaar gemaakt. Heerlijk in de luwte terug gevaren via de wijde Aa naar de club.

Een geslaagd weekeinde met toch ook wat leer momentje voor de beginnende kanokampeerder.

Deelnemers: Adri Jacqline Julienne Berend Jaap Jan-Cees
Datum : 13 en 14 mei 2023

Posted in Algemeen, Vlakwater | Leave a comment

6 mei 2023 Zeeuwse voordelta, aardappelenbult

Leiding: Mark, Bram en Frank
Deelnemers: Amber, Elly, Paul, Rob en Sophie
Sophie herkent bij het afladen haar eigen boot niet. “Van wie is deze kano dan ?” Amber vindt haar spatzeil terug in het luik van deze, anonieme, kano.
We varen op glad groen water met witte kwallen als spookachtige schimmen. Hun aanwezigheid belet Paul en Mark niet om te rollen. De heiige luch gaat bijna naadloos over in de zee. Bram heeft een afwijking naar links en Sophie naar rechts, ze wisselen, al botsend, recepten uit om vervolgens de paden te laten kruisen. Ze komen elkaar op het water de rest van de dag niet meer tegen.
 
We varen vanuit Springersdiep naar het Noordzeestrand van Schouwen.
In de pauze vertelt Elly dat zij haar, inmiddels volwassen, kinderen bij lange autoritten Chocotof gaf zodat ze even stil waren en dat zij geen last heeft gehad van emty-nest gevoelens. Bram merkt op dat misschien nog komt.
Mark doet aan freediven. “Wat is dat ?” Amber:”duiken op bevrijdingsdag.” Ze deden een cursus en kunnen, als ze rustig blijven, een hele tijd zonder ademhalen. Rob vertelt hoe hij een keer onverwacht omsloeg met de kano, in paniek raakte, zich herpakte en dacht ‘wat nu ?’. We zijn het er over eens dat je onder water best wat tijd hebt voordat het nijpend wordt.
De leiding van de toch besluit dat we van het oorspronkelijke plan af kunnen wijken om naar een verlokkelijke branding verderop te varen. De golven kruisen elkaar. Frank gilt van plezier. Amber blijft aan de rand en heeft oogcontact met één van de, op deze dag beloofde, zeehonden. Rob speelt aan de rand en houdt het droog. Er gebeurt een ongeluk. Paul krijgt een kano tegen zijn lip. Mark ligt al ver op zee, klaar voor een surf, en wordt ter plaatse geroepen. Elly gebruik haar ehbo vaardigheden. Bloed vermengd met water suggereert een grotere wond. Gelukkig valt het mee en de zee desinfecteert. De boten worden uit de branding getrokken, instappen en weer doorgaan.
Sophie wordt bovenop een klapoter door een zijgolf geënterd en draait honderdtachtig graden zonder om te gaan. Met complimenten van Frank en Elly heeft het ook gezien.
In een strandtent zit een man met zijn familie. Weekend in een huisje. Hij houdt het strand scherp in de gaten, je weet maar nooit. En jawel hoor, kanoërs !
Snel er op af ! Blijken het nog zijn eigen maten te zijn ook. “Nee schat, je hoeft deze ronde niets voor mij te bestellen, ik kom straks weer.”
Hé Alex, wat doe jij hier !
En bedankt voor de foto.
Terug naar Springersdiep zien we een lama in de wolken, een opstijgende arend en een mond.
Boten afladen terwijl Harley Davidsons in colonne over de Brouwersdam scheuren. Een zwangere vrouw in verticaal gestreepte jurk lijkt uit een cartoon te komen. Toeterende eendjes rijden voorbij met zwaaiende bemanning terwijl wij de tocht evalueren, het incident, en de rest. De conclusie van het incident is dat als iemand in een surf op een ander afkomt de tijd tussen waarnemen dat er een botsing gaat komen en de werkelijke botsing heel snel gaat en dat omgaan, door beide vaarders, een reflex moet zijn. En dat we, aangezien het brandings-gebied smal was (wat voor die heerlijk lang uitlopende golven zorgde, in verder rustige zee) en de golven van twee kanten kwamen, er goed aan hadden gedaan om van te voren afspraken te maken. Dat is door het spontane van het besluit en ons enthousiasme over het hoofd gezien.
De rest: Men vond het een gezellige dag en waardeert dat er van het oorspronkelijke plan werd afgeweken zodat er gesurft kon worden. Ontspannen, goed weer. De eerste echte tocht van het seizoen voor een aantal en Paul is blij dat hij aan het incident niks ernstigs heeft overgehouden.
Verslag: Sophie
Posted in Algemeen, Grootwater, Verslagen | Leave a comment

Almere, verrassend groen

Instapplek, strandje aan het Weerwater

Met 7 deelnemers, 2 auto’s, 1 trailer, 5 kajaks en 1 tweepersoons kajak togen we op zaterdag 22 april naar Almere voor een vlakwatertocht. Na 22 km varen, 2 pauzes, 1 keer overdragen en 1 sluisje hadden we een goed beeld gekregen van Almere en omgeving:

 

 

Lunchpauze, Leeghwaterplas

Noorderplassen

 

Heel veel groen, veel hoge bruggen die al dat groen verbinden, veel breed water, veel ruimte, veel variatie, veel uitstapplaatsen, veel niet te vertrouwen zwanen en heel veel honden die heel veel produceerden.
Daarbij: veel ons gunstig gestemde weergoden, veel instaptijd, veel natte voeten en (daardoor ook) veel droge, veel cake (was lekker Jacqueline!), veel foto’s (dank Berend!) en veel, nee een béétje regen op het eind.

 

Al met al een heerlijke, relaxte dag!

Julienne

Posted in Verslagen, Vlakwater | Leave a comment

Opening Vlakwaterseizoen 2023

2 april : Opening Vlakwater seizoen 2023.

 

Vandaag is het vlakwaterseizoen 2023 geopend met de traditionele koude handen tocht.  Met een gevoelstemperatuur van 2 graden werd de naam eer aangedaan.  Vertrek was om 10 uur vanuit de club.

Met een groep van 10 werd koers gezet naar het Joppe, het eerste plan om naar de Kaag te varen werd wegens een  gure wind NO 4 geskipt. Voor enkelen de eerste peddelslagen van het jaar, voor anderen een continuering van het wintervaren.  Dankzij de klimatologische verandering waar we ons nu in bevinden,  wordt er nu ook in de winter door velen doorgevaren.  (toch nog een positief klimaat puntje).

Via de Dwarswetering, Zijl en Groote Sloot naar het strandje aan het Joppe. Aldaar in het ondertussen doorgebroken zonnetje met opgewarmde handen een door Jos  meegebrachte lekkernij genuttigd.  De banden werden aangehaald en de plannen voor het nieuwe seizoen  uitgebreid besproken.

Vanaf het Joppe via de Leede door Warmond en de Rijsburgersingel naar de Morspoort in Leiden , waar de 2de  pauzeplaats in het park de Put, en hier de volgende lekkernij, ditmaal verzorgd door Jacqueline. Gevolg hiervan wel:  volle lunchboxen op de terugweg naar Leiderdorp.  Op de Oude Rijn verliet Alex de groep om nog even extra rondje maken van naar ik veronderstel minimaal 40 km.

Bij terugkomst op de club om 1500 uur,  bleek zich een groepje leden te hebben verzameld wat weer aanleiding gaf voor gezellige onderonsjes. En het bleef nog lang onrustig op de club , al was de vaarleider ondertussen huiswaarts.

Al met al een geslaagde tocht van ongeveer 20 km met een lekker zonnetje. Het is hopelijk een voorbode wat ons dit seizen te wachten staat.

Groet,  Jan Cees                                                                                                                                     foto’s Jos

 

Posted in Verslagen, Vlakwater | Leave a comment

Molentocht en Bollentocht weekend

De Haarlemse Kanovereniging nodigt belangstellende kanovaarders in de regio en ver daarbuiten uit voor deelname aan de Molentocht en Bollentocht op 22 en 23 april.

De Molentocht op zaterdag is 20 km lang, voor de Bollentocht op zondag kan worden gekozen uit de afstanden 17, 27 en 35 km.

De vereniging biedt kampeerplaatsen aan op haar eigen terrein, graag tijdig aanmelden.

Meer informatie en aanmelden via de website van de vereniging, Toervaar Agenda.

Jaap

Posted in Vlakwater | Leave a comment

Onofficiële start van het kanoseizoen

De verjaardag van Frank, de onofficiële start van het kanoseizoen, werd gezegend met mooi weer en gezelligheid. Verderop gaan mensen zwemmen, in badpak en zwembroek. Een dame in rode bikini doet een handstand, volgens gast Esther speciaal voor Frank. Net als de zon die is gaan schijnen, speciaal voor Frank. De dag lacht hem toe.

Posted in Algemeen, Grootwater | Leave a comment

11 maart 2023. Klusdag, zeequiz en kort de presentatie van het nieuwe vaarseizoen

Door Sophie

David komt aangevaren en staat te popelen om aan het werk te gaan, terwijl de anderen nog praten met een kop koffie in de hand, veel mensen hebben elkaar al een tijd niet gezien. Hij zal gaan schoonmaken en nieuwe sponzen knippen.

Freek en Rein vertrekken naar hun werkplaats om aan de trailer ‘ons kindje’ te sleutelen, die zien we de rest van de dag niet terug.

Arjan is ziek en brengt de pet, die Marian – opruimen, koffie zetten, afwassen, opruimen, koffie zetten, afwassen- later, tijdens de quiz, zal winnen.

Berend de Koning veegt en Berend Timmer zaagt, en timmert, een kistje voor de Groenland peddels, hij strooit zaagsel daar waar net geveegd is. Geen zorg, Berend ruimt het weer op. (Berend zegt dat het niet timmeren was wat hij deed maar schroeven, ik mag het grapje laten staan.)

Erna werkt aan de grote tafel, zij knipt en plakt stickers op nieuw materiaal en neemt klussen mee naar huis, waar haar industriële naaimachine staat.

Mark komt tussen het voetbal van zijn zoon en het afzwemmen van zijn dochter door langs om het oefenmateriaal te bekijken met Manon, de laatste eindjes van de grootwater overdracht.

Dirk bevestigt spanbanden om polyethyleen kajaks in op te hangen zodat die niet doorzakken.

Jaap controleert de spatzeilen en hangt ze bij de bijbehorende boten.

Manon en Birgit zoeken zwem-vesten uit op bruikbaarheid en ordenen de peddels. Zwemvesten en peddels verplaatsen zij naar de andere loods, meer ruimte en overzicht daar.

Hilde loopt rond met een paarse plumeau terwijl Mathijs zich op de zonnige steiger over een stapel oude zwemvesten buigt. Hij haalt de bruikbare onderdelen er af, de rest mag weg.

Bram vervangt vergane elastieken. Op het einde van deze dag presenteert hij het zomerprogramma, voornamelijk bieden wij toegankelijke tochten voor de nieuwe leden, meer ervaren leden kunnen altijd spontaan een tocht organiseren en anderen uitnodigen.

Gerard krijgt een lift naar de supermarkt zodat hij, onthand nu zijn auto in de garage staat, de voorraden van de bar kan aanvullen.

Saskia helpt Sophie bij het voorbereiden van de zeequiz en stort zich op de laatst beschikbare bezem om nog even fysiek bezig te zijn.

Sophie noteert veranderingen en aandachtspunten voor De Rijnvaarder. Later zal zij de quiz presenteren, in het Zeeuws. Wie van de zee houdt spreekt Zeeuws.

Frank leidt de boel, doet boodschappen, verkoopt en passant Sophie’s Merener en inventariseert wat de kajaks aan zorg nodig hebben. Dat wordt weer klussen.

Posted in Algemeen, Grootwater | Leave a comment

Wintervaren 5 maart 2023

Zondagochtend

Mathijs, Alex, Ronald, jonge Berend, Sophie, en Frank leidt.

Frank lijdt ook want hij gaat om tijdens het uitstappen voor de pauze bij het van der Werf park. De kano waar hij in vaart is net tweedehands gekocht en ingesmeerd met smurrie die het glanzend doet verkopen, maar zeer glad.

Een dame laat een zeer vrolijke jonge hond uit in het park, een bakbeest onder de naam Guppie. Guppie luistert niet naar haar en komt ons begroeten vanaf de kant, de grijze kop boven de knokige poten en onze boot.
Meisjes doen de handstand bij het van der Werf beeld waarvan ik heb gehoord dat de buste uit Duitsland komt van een daar ontmanteld beeld en dat dat verklaart waarom zíjn kop juist te klein is.

We varen in zacht weer, droog, gelukkig.
Langs de singel en onder lage bruggen, grachten en tunnels. Langs een lange tak met rozenbottels, een drijvend boeket en een man die stukken boomstam zaagt op zijn kleine boot.

Dit was de laatste wintertocht.
De groen ontsproten treurwilg strijkt langs mijn gezicht fluistert dat het al lente is.

Posted in Algemeen, Grootwater, Verslagen, Vlakwater | Leave a comment

Een ochtendje op het Joppe

Vrijdag 17 februari appte Mark: “Zaterdagochtend lijkt het aardig te gaan waaien. Ik ben om 9 uur bij de trailerhelling bij kruispunt President Kennedylaan en Hofbrouckerlaan (Oegstgeest) mocht er iemand zin hebben om mee een rondje te peddelen en wat te spelen in wind en golfjes”. Jaap en ik zouden eigenlijk gaan varen op het IJmeer, maar met windkracht 5 (met vlagen tot 6) en aflandige wind was dat geen goed idee. Ik appte Mark dus terug: ik ga mee!

Op het Joppe aangekomen bleken er aardige golfjes te staan. We hadden allebei een droogpak aan, dus we hoefden ons geen zorgen te maken dat we het koud zouden krijgen (dachten we…).

(voor de duidelijkheid; dit zijn wij niet…)

We wilden in de eerste plaats oefenen met het uitvoeren van een redding. Onderweg vroeg Mark me al: zal ik na het omgaan mijn kajak loslaten? Zo’n redding is altijd best wel spannend, want door de wind is je boot vaak zo snel ver weg, dat je deze in je eentje nooit meer kunt inhalen. De omstandigheden waren nu ideaal om te oefenen. Tijdens de eerste keer dat ik te water ging voelde ik alleen meteen water mijn pak in lopen. Hé, hoe kan dat nou? Had ik mijn rits eigenlijk wel dicht gedaan? Ik wist het eerlijk gezegd niet meer. Mark hielp me snel mijn boot weer in en we peddelden naar de kant. Daar bleek al snel dat de rits wel dicht was, alleen het allerlaatste kleine stukje niet….Zo’n klein kiertje en dan zoveel water!!! Het voelde alsof er een zwembad was geleegd in mijn pak. Normaal gezien een reden om meteen het water uit te gaan, maar omdat we vlakbij de opstapplek waren zei ik tegen Mark: eigenlijk is dit ook wel een mooi experiment. Op het wad of de Oosterschelde moet je er niet aan denken met een lekkend pak in het water te liggen, maar hier kon ik juist ervaren hoe lang je het daarna nog uithoudt zonder onderkoeld te raken. Nadat ik de rits alsnog goed had dichtgedaan had ik het wel even koud, in mijn natte kleren, maar bezig blijven bleek te helpen. Eerst maar eens flink warm varen tegen de wind in.

Vervolgens oefenden we alsnog het loslaten van de boot na een redding. We spraken af dat ik niet meer in het water hoefde te liggen: Mark was de drenkeling, ik moest hem redden. Ook lag ik in zodanige positie dat Marks boot vanzelf mijn kant op blies. Ik hoefde er dus niet als een dolle achteraan te varen. Het viel me tegen hoe lang het alsnog duurt om de boot aan te haken en terug te varen naar de drenkeling. Je zit wat te klooien met je karabiner, vervolgens nog het positioneren van de opgehaalde boot, en voor je het weet ben je al een heel stuk van elkaar verwijderd.  In eerste instantie lag na het aankoppelen de boot van Mark niet helemaal langszij, maar stak deze een heel stuk uit. Op die manier bleek het onmogelijk om tegen de wind in te draaien, hoeveel ik mijn best ook deed. Op afstand gaf Mark instructie: draai eerst de boot! Dat hielp, en daarna lukte het gelukkig wel om bij hem te komen. Bij een tweede poging lette ik erop dat de boten helemaal parallel lagen, dat is niet handig peddelen, maar ik had veel minder last van de wind en het ging dan ook een stuk sneller.

We oefenden vervolgens ook nog even onze rol met onze ‘goede’ en ‘slechte’ kant, en zowel tegende wind in, als met de wind mee. Het was vooral leerzaam om te merken dat het laatste een stuk gemakkelijker gaat. Dat is ook best logisch als je er over nadenkt. Kijk maar eens naar deze – hele eenvoudige- tekening:

Rol je met de wind mee (stel je voor dat de wind ervoor zorgt dat je omgaat), dan geeft de wind je ook een klein zetje als je weer boven wilt komen. Ook zorgt de wind ervoor dat je kajak zich weg van je verplaatst, waardoor je direct al goed ligt, niet onder maar náást je kajak, en zo je dek op kunt glijden.

Start je de rol tegen de wind in, dan moet je ook tegen de wind in weer boven komen. De wind duwt je kajak bovendien naar je toe, waardoor het lastiger is om naast je boot te komen en je rol af te kunnen maken. Kijk maar eens naar dit plaatje (1)

en stel je voor dat de wind van voren tegen de kajak blaast. Dan kun je jezelf voorstellen dat vanuit deze positie de wind je helpt om rechtop te komen.

Daarna zijn we snel terug naar de startplek gevaren. Ik begon het inmiddels namelijk behoorlijk fris te krijgen, en het kostte dan ook best moeite om mijn boot uit te komen. Je spieren worden blijkbaar snel stram door de kou. Ook het omkleden duurde langer dan normaal. Lang leve de elektrische stoelverwarming in de auto, die bracht me snel weer op temperatuur.

Na afloop stelden we allebei vast: dat moeten we vaker doen! We zijn als grootwatervaarders niet alleen Waterborn, maar ook Windborn. Heel leerzaam om uit te proberen wat de wind doet met je boot, zowel als je erin zit als ernaast ligt. We gaan hier dan ook zeker op terug komend tijdens de clubavonden het komende seizoen.

Mark en Saskia

 

(1) bron: https://www.kayarchy.com/html/02technique/002rollingyourkayak/002practicalrolls.htm#laybackrolls

Posted in Algemeen | 1 Comment