Vorig jaar huurde ik twee keer een kano. Het viel me mee dat het lukte met varen, maar erin en eruit komen was nog niet zo makkelijk. Om meer plezier te hebben en minder kans op een nat pak, ben ik de cursus gaan doen. In de zomervakantie kamperen we aan een meer in Duitsland waar ook kano’s te huur zijn. Dan wil ik ontspannen en veilig kunnen varen.
Op een mooie avond in april staat een groepje mensen op een ponton. Onwennig, zenuwachtig, nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Ik ben er een van.
Wat meteen opviel is de mooie plek. Pal aan de A4 en toch helemaal in het groen. Het clubhuis is een betonnen ark met twee grote botenloodsen. Daartussen is het clubgebouw met kleedruimtes en een gezellige, huiselijke kantine. We varen op het meertje bij de vereniging en verder de Does op. Je ziet meerkoeten, futen, gele lissen, waterlelies, echt prachtig. Van daar uit kun je naar Leiden, naar de Kaag en nog veel verder.
De eerste avond leerden we over zwemvest, peddel, hoe je een kano uit het rek pakt, hoe je erin komt…. Dat was wel weer even knap onwennig allemaal. Er is veel aandacht voor veiligheid bij deze vereniging en daardoor voel ik me in goede handen. Tegelijk is er ruimte voor plezier.
In les drie kwam de oefening met ‘om gaan’. Dat was echt spannend voor me. Eerst nog zonder spatzeil: jezelf om laten vallen en dan ondersteboven de boot uit. Dan droog oefenen met spatzeil losmaken. Eerst met ogen open en dan met ogen dicht. Daarna nog eens om gaan, nu met het spatzeil. En jawel: ik kwam zonder problemen weer boven water. Twee instructeurs zijn vlak bij je en helpen als het nodig is. Daarna mag je met varen ook je spatzeil gebruiken en dat is fijn. Warmer en wat minder nat.
Twee instructeurs hebben zelf een handleiding gemaakt voor onze cursus en die is fijn. Ook hebben we allemaal in meerdere boten gevaren om te ontdekken wat bij je past. En we hebben één avond steeds de peddels gewisseld. Zo voelden we wat het verschil is en ook weer: wat er prettig is.
We kregen een clinic kanopolo, want deze vereniging heeft twee velden en een grote groep actieve poloërs. Wat zijn die dingen wiebelig en wendbaar… rechtuit varen is een hele kunst. En wat was het leuk met de trainers en een grote groep beginners dit te doen. Het gaat hard en snel en dan ook nog die bal in het doel zien te krijgen. Dit is niet waar ik voor kwam, maar om zó een keer te proberen is gaaf.
Over de tocht die we met de beginnersgroep maakte, gaat iemand anders een blog schrijven. Het was 17 km en we hadden prachtig weer. Ik heb er van genoten en dit smaakt naar méér.
Op een mooie avond in juni, staat een groepje mensen op een ponton. Ik sta er tussen. Moe maar tevreden, certificaat in handen en trots! Ik heb nu vertrouwen in mijn basisvaardigheden en ik ben blij met de mogelijkheden om lekker te gaan varen en nog veel meer te leren.
Jessica Langenhoff