Leiding: Mark, Bram en Frank
Deelnemers: Amber, Elly, Paul, Rob en Sophie
Sophie herkent bij het afladen haar eigen boot niet. “Van wie is deze kano dan ?” Amber vindt haar spatzeil terug in het luik van deze, anonieme, kano.
We varen op glad groen water met witte kwallen als spookachtige schimmen. Hun aanwezigheid belet Paul en Mark niet om te rollen. De heiige luch gaat bijna naadloos over in de zee. Bram heeft een afwijking naar links en Sophie naar rechts, ze wisselen, al botsend, recepten uit om vervolgens de paden te laten kruisen. Ze komen elkaar op het water de rest van de dag niet meer tegen.
We varen vanuit Springersdiep naar het Noordzeestrand van Schouwen.
In de pauze vertelt Elly dat zij haar, inmiddels volwassen, kinderen bij lange autoritten Chocotof gaf zodat ze even stil waren en dat zij geen last heeft gehad van emty-nest gevoelens. Bram merkt op dat misschien nog komt.
Mark doet aan freediven. “Wat is dat ?” Amber:”duiken op bevrijdingsdag.” Ze deden een cursus en kunnen, als ze rustig blijven, een hele tijd zonder ademhalen. Rob vertelt hoe hij een keer onverwacht omsloeg met de kano, in paniek raakte, zich herpakte en dacht ‘wat nu ?’. We zijn het er over eens dat je onder water best wat tijd hebt voordat het nijpend wordt.
De leiding van de toch besluit dat we van het oorspronkelijke plan af kunnen wijken om naar een verlokkelijke branding verderop te varen. De golven kruisen elkaar. Frank gilt van plezier. Amber blijft aan de rand en heeft oogcontact met één van de, op deze dag beloofde, zeehonden. Rob speelt aan de rand en houdt het droog. Er gebeurt een ongeluk. Paul krijgt een kano tegen zijn lip. Mark ligt al ver op zee, klaar voor een surf, en wordt ter plaatse geroepen. Elly gebruik haar ehbo vaardigheden. Bloed vermengd met water suggereert een grotere wond. Gelukkig valt het mee en de zee desinfecteert. De boten worden uit de branding getrokken, instappen en weer doorgaan.Sophie wordt bovenop een klapoter door een zijgolf geënterd en draait honderdtachtig graden zonder om te gaan. Met complimenten van Frank en Elly heeft het ook gezien.
In een strandtent zit een man met zijn familie. Weekend in een huisje. Hij houdt het strand scherp in de gaten, je weet maar nooit. En jawel hoor, kanoërs !Snel er op af ! Blijken het nog zijn eigen maten te zijn ook. “Nee schat, je hoeft deze ronde niets voor mij te bestellen, ik kom straks weer.”
Hé Alex, wat doe jij hier !
En bedankt voor de foto.
Terug naar Springersdiep zien we een lama in de wolken, een opstijgende arend en een mond.
Boten afladen terwijl Harley Davidsons in colonne over de Brouwersdam scheuren. Een zwangere vrouw in verticaal gestreepte jurk lijkt uit een cartoon te komen. Toeterende eendjes rijden voorbij met zwaaiende bemanning terwijl wij de tocht evalueren, het incident, en de rest. De conclusie van het incident is dat als iemand in een surf op een ander afkomt de tijd tussen waarnemen dat er een botsing gaat komen en de werkelijke botsing heel snel gaat en dat omgaan, door beide vaarders, een reflex moet zijn. En dat we, aangezien het brandings-gebied smal was (wat voor die heerlijk lang uitlopende golven zorgde, in verder rustige zee) en de golven van twee kanten kwamen, er goed aan hadden gedaan om van te voren afspraken te maken. Dat is door het spontane van het besluit en ons enthousiasme over het hoofd gezien.
De rest: Men vond het een gezellige dag en waardeert dat er van het oorspronkelijke plan werd afgeweken zodat er gesurft kon worden. Ontspannen, goed weer. De eerste echte tocht van het seizoen voor een aantal en Paul is blij dat hij aan het incident niks ernstigs heeft overgehouden.
Verslag: Sophie