Door Birgit
2 september zouden M. en ik bijtijds naar Ellemeet vertrekken, liefst al aan het eind van de ochtend, maar dat liep even anders. Pas om 17.00 uur, na een zeer bewogen dag, ben ik thuis en gooi ik lukraak wat spullen in een tas. Gelukkig maar dat ik gisteravond al wat voorbereid heb.
En ik had er zo’n zin in, dit zeekayak-kamp, georganiseerd door de Nederlandse Zee Kajak Vaarders (www.nzkv.nl). Maar ik ben zó moe. Er is door de Rijnlanders, die op de hoogte zijn van onze late aankomst, een plekje vrijgehouden. Bij aankomst rond 20.00 uur wordt geholpen met het opzetten van mijn tent. Kort daarna is de briefing en wordt de groepsindeling bekend gemaakt. Ik zit in de groep bij de instructeurs Roelof en Ria. Hierna warm ik de nog deels bevroren Bolognaisesaus op, die we eten op brood, met een blaadje sla eronder. Is weer eens wat anders.
We zitten nog even met de Rijnlanders, drinken van onze meegebrachte wijn en daarna kruipen we ieder onze eigen tent in. Rondom me klinkt gekraak van een slaapmatje en iets verderop gesnurk. Ik slaap onrustig.
Om 7.30 uur op zaterdag 3 september staat M. aan mijn tent te schudden. Ik was al wakker, maar sta nu toch maar op. We ontbijten, koken water om mee te nemen, en horen om 9 uur wat we gaan doen. Onze groep zal vertrekken bij Schelphoek, aan de Noordkant van de Brouwersdam. We gaan via de werkhaven de Noordzee op. Op zee doen we sleepoefeningen, maken bochten, kruipen op elkaars kano en terug in de werkhaven doet Ria met ons een beginnetje maken met het aanleren van het eskimoteren, met hulp van een peddelfloat. Al met al een prima dagje, waar ik behoorlijk de zinnen heb kunnen verzetten.
’s Avonds eten M. en ik courgettesoep van M., met brood. Net als vorig jaar verzamelen zich steeds meer mensen bij ons tussen de tentjes. Het is gezellig.
Als het rond 22 uur is besluiten we te aan slapen en vertrekt iedereen naar zijn eigen tent. Ik slaap iets beter, maar nog niet optimaal.
Zondag 4 september staan we op met mist. Al die te drogen spullen, in de heg, op en aan auto’s, aan kano’s, op tenten, zijn niet echt gedroogd. De zon dringt langzaam door de mist heen. Bij ons vertrek op de Brouwersdam bij de Meetpaal is inmiddels behoorlijk zonnig. Iedereen helpt elkaar met het sjouwen van de kano’s. De draagbanden van M. zijn super!
Binnen een mum van tijd liggen onze 6 kano’s aan de waterlijn. Gisteren hebben andere groepen veel zeehonden gezien en wij gaan ook die kant op. De zee is vlak en het is nog wat heiig. We varen langs mosselbanken en langs een zandbank met zeehonden (wat een geluid maken die). Her en der duiken zeehonden op. Kijk je voor je dan zit er één achter je, kijk je achter je dan zit er één voor je. Grappig die nieuwsgierige kopjes boven het water.
Op een drooggevallen strand lunchen we en wordt in zee gezwommen. We aanvaarden de terugweg, weer langs de zeehonden en de mosselbanken. Een van onze deelnemers probeert het imponerende zeehondengeluid vast te leggen.
In het zicht van de meetpaal doen we reddingsoefeningen. De X-redding, maar ook de hielhaak. We moeten wel uitkijken dat we niet op het strand belanden door de stroming. Die bij eb van Noord naar Zuid gaat en bij vloed van Zuid naar Noord. Weer wat geleerd.
Bij het laden helpen we elkaar weer. Vele handen maken licht werk. Met elkaar eten we een ijsje op de dam. Wat een fijne groep hadden we.
Op de weg terug naar huis eten we bij de Stelle bij ‘Zoet of Zout’. Aanvankelijk wij met z’n 2-en, maar een groot deel van de instructeurs schuift aan.
Ondanks mijn bedenkingen over het weekend heb ik mijn zinnen goed kunnen verzetten. Wat is dat kanoën toch een prima therapie. En wat een aanrader is dit weekend, waar met ieders mogelijkheden en beperkingen rekening wordt gehouden.
Volgend jaar weer..