Utrecht van onder gezien

Aanwezig: Jaap (vaarleider), Hilde, Mathijs, Carolina, Sonja, Marijke, Albert, Erna, Marian, Julienne, jonge Berend, Amber, Frank en Sophie.
De singel in Utrecht is breder dan de Leidse singel en voelt bossig, als een bos. Ik verwerk wat de vaarders van vandaag mij verteld hebben, wat viel je op, wat bleef je bij ? Nou, de bomen dus, fris in blad in deze tijd van het jaar.
De hoge kademuren langs de grachten zijn prachtig begroeid, en op die kades groeien bomen, Utrecht van onderen en zoveel bomen verwacht je niet in een stad. Kades met werfkelders en romantische hoekjes, een weelderig begroeide brug die, vanuit ons perspectief, uit groen en bloemen lijkt te bestaan. Ook kerken en ruïnes worden bewonderd, de ruïnes zijn bijna in het water gezakt. De kromme Rijn blijkt niet krom te zijn.
Wat op ons allemaal indruk maakt zijn de lantaren consoles. In steen gehouwen beelden aan de voet van elke lantaren. Heiligen, gildes en deugden worden er afgebeeld.
De kades langs de oude gracht nodigen uit tot een koffie stop maar de vaarleider is onverbiddelijk ‘we gaan niet met veertien kano’s op privé terrein zitten’. Dus werd het een kade met brandnetels en fluitenkruid.
De bloem van het fluitenkruid, zo leer ik van Carolina, smaakt naar honing als je je tong er zachtjes op legt. Carolina en ik varen in een open kano zonder spatzeil en dat is een natte bedoening. Het is geeft niet, het is warm vandaag. Het weer wordt geroemd. Frank vaart in zijn blote bast onder de fontein door en spat het gezelschap nat. De persoon die het hardste gilt dat ze niet bespat wil worden zet later de bips tussen wal en boot en reageert daar dan weer bijzonder laconiek op.
De eendenkuikens, die onder een brug heen moeder volgen, terwijl van alle kanten verkeer aankomt, hebben het moeilijk. Frank drijft de diertjes bij elkaar. Tussen muur en kano zwemmen ze rustig de goede kant op. Twaalf kleintjes van verschillende tinten geel, is hier sprake van adoptie, of meerdere vaders ?
Nog een pauze, met aangeboden hapjes, en op naar het startpunt. Deze tocht op deze stralende dag, in goed gezelschap en met prachtige cultuur èn natuur was voor een aantal van ons de eerste van dit seizoen. Een goede start die vraagt om meer, ik ben benieuwd wat Almere, Avenhorn en Den Haag voor ons in petto hebben.
Sophie
(foto’s Wikipedia)
This entry was posted in Verslagen, Vlakwater. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.