Verrassende tocht vlakbij huis: tussen Leiderdorp en Zoetermeer.
Met 18 deelnemers plus tochtleider Jaap de Lange vertrokken we na het hoornsignaal, rond 10 uur vanaf het clubhuis voor een tocht van zo’n 22 kilometer.
Het weer: fris, bewolkt, maar droog. Wel lekker dat tijdens de lunchpauze de zon doorbrak.
Route: Does, Rijn, Meerburgerwatering, Nieuwe vaart, Stompwijk, Ommedijkse Watering, Buurwatering tot boerderij ‘t Geertje; Noord Aa; Weipoortse Vliet, Oude Rijn en Does.
Zo’n tocht is varen, kletsen, pauze houden; heel gezellig. Koffiepauze op het strandje aan de Vlietlanden; lunchpauze bij funboerderij ‘t Geertje met: geiten, varkens, koeien, speeltuin, roeiboten, restaurant met toilet; boerderijwinkel met allerhande lekkers en eigengemaakte kaas. Je kunt er ook kamperen en we kregen geitenijs.
Met de wind en de zon in de rug terug over de Weipoortse Vliet. De vele bruggen vergden wat oefening: kom er niet klem tussen, want: boze boer; sluit en vergrendel de brug na afloop, ook al wil dat niet en draai de draaibrug de juiste kant op. En tenslotte: staat hij open, dan hoef je hem niet achter je dicht te doen.
Na al die romantiek brengt de Heineken brouwerij en de nieuwe bebouwing langs de Rijn je weer bij de tijd.
Wat mij als nieuwe inwoner van dit gebied opvalt:
– dat je pal langs de A4 of onder de N11 door vaart, je deze zeker hoort, maar minder storend dan gedacht.
– je vaart hoog boven de polder en ervaart zo het typisch Hollandse veenweidegebied;
– zoveel oude boerderijen met de voorgevel aan de vaart; vroeger ging blijkbaar alles per schuit;
– oude bewoning aan de polderdijk en op hogere plekken in het landschap;
– dat de Weipoortse Vliet zo’n historisch oud Hollands water is; wat moet het hier mooi zijn met sneeuw en ijs: net een Avercamp schilderij, stel ik me zo voor.
– alle bruggen kunnen open; wie zorgt daarvoor: de boer of de gemeente?
– dat het water ook echt in de vaart blijft en niet de polder in stroomt is best bijzonder.
Met zijn tienen hebben we gezellig nagepraat en genoten van de lekkere gerechten die eenieder had meegebracht. Dit was mijn eerste tocht bij Kanorijnland en een mooie afsluiting van het vaarseizoen!
Erna van der Kant.
Foto’s van Jeroen, die vervolgt:
Op zaterdagochtend 16 oktober verzamelt een uitgebreide groep enthousiastelingen, maar liefst 19 kanovaarders, zich voor de afsluitende tocht van de vlakwatercommissie. De tocht zal uiteindelijk 23 km ‘lang’ zijn. Zie foto.
Naast de nieuwe of bijna nieuwe leden Bibi, Peter, Andrea, Erna, Berend en Hubert, zijn er ouwe rotten als Jos en Marco die nog nooit de Weipoortroute gevaren hebben. De harde kern van het bestuur is er, Mathijs, Julienne en Gezinus. En verder Hilde, Marian, Adrie, Leon, Ab en van de vlakwatercommissie Marijke en Jaap als tochtleider en ondergetekende Jeroen, schrijver.
Als je de Weipoortroute doet heb je brugopeners nodig. Jaap zou een deel doen met mij als aanvullende opener. In de praktijk kwamen daar Leon en Mathijs bij.
Het weer is geweldig, op de heenweg geen wind, wat bewolkt. Er komt steeds meer wind in de middag en die hebben we mee en vooral steeds meer zon. Het eerste deel gaat wel langs de A4, maar omdat je met zoveel nieuwelingen kennis maakt, valt dat niet op.
De eerste koffie/theepauze is aan het strand van de Vlietlanden. Voor sommigen de vraag hoe je met droge voeten aan de wal komt. Met een peddelbrug is dat toch te doen.
Vervolgens komen we via Stompwijk, langs de oude grenspaal gemeenten Zoeterwoude-Stompwijk (foto) is er voldoende plek bij boerderij Geertje voor de lunchpauze. Marian trakteert! (foto)
Het is een kleurrijk geheel van onze kano’s en die van boerderij Geertje (foto).
Dan gaat het gebeuren, de bruggen die op tijd open moeten zijn. De eerste brug (foto) neem ik voor mijn rekening, redelijk gemakkelijk open te draaien. Jaap neemt de tweede en Leon de derde. De vierde fietsbrug ligt hoog, maar dan komt de vijfde, de strontbrug. Over deze brug lopen ’s ochtends de koeien na het melken naar het weiland en komen eind van de middag dan weer terug. Ter bescherming liggen er rijplaten overheen én een hoop stront. Maar ……. tot onze verrassing staat deze brug open. En de volgende ook weer. En de daarop volgende ook weer. Na de zoveelste open brug wordt ons duidelijk wie of wat de reden is. Een platbodem/rondvaartboot vaart naar zijn winterplek. Mathijs is zo vriendelijk om de eerstvolgende brug voor deze boot open te maken. Zie foto. Dan is het wel zo langzamerhand tijd even te wachten en de groep weer tot één groep samen te laten komen.
Nog twee bruggen te openen, één door een aanwonende en een moeizame draaibrug door Jaap en Jeroen. Intussen zijn de windmolens van Heineken steeds verder in beeld gekomen, onder de N11 en spoorlijn door, over het terrein van Heineken, stukje Oude Rijn en Does en we zijn aan het eind van een hele mooie en gedenkwaardige Weipoort tocht gekomen. Dank aan de leden van de vlakwatercommissie voor hun werk afgelopen jaar! Volgend jaar wordt ongetwijfeld een vol vaarjaar!
Jeroen Boggia