Omdat ik dit jaar voor de allereerste keer meedeed aan het Groenlandweekend in Rheezerveen was het mijn beurt om een verslag te schrijven. Maar wat kun je daar nog over zeggen, na de reportages Manon, Julit, en Freek? Wanneer ik de aantekeningen die ik heb gemaakt vergelijk met hun verslagen, is veel al aan bod gekomen. Zoals de maffe camping waar het weekend plaatsvindt, een kinderspeelparadijs met overdekt zwembad, waterglijbanen en een indoor volleybalveld, en het ijskoude water, veroorzaakt doordat de plas kunstmatig is en langzaam leegloopt als die niet voortdurend wordt bijgevuld. Freek heeft in 2019 zelfs de gele geschiedenis van het Groenlandrollen al een keer belicht.
Als ik op vrijdag arriveer ben ik al bekaf. Ik ben vóór zes uur opgestaan, heb eerst mijn Romany opgeladen bij de club (alleen inderdaad, dankzij de zuignappen die ik speciaal hiervoor heb aangeschaft) en daarna 2,5 uur gereden naar Rheezerveen. Mijn Romany staat bekend als een fijne rolboot, maar hier heeft bijna iedereen een echte groenlandboot. Sonja heeft mijn droogpak meegenomen, met nieuwe nekseal. Heerlijk om droog te blijven in dit koude water, maar door de knalgele kleur voel ik me in als een papagaai tussen de kraaien. Op de plas zie ik namelijk alleen deelnemers gekleed in een zwarte of bruine tuilik.
Maar denk vooral niet dat dit weekend alleen voor profs is. Ook als je wilt leren rollen is dit dé plek. Mustafa heeft net een groenlandboot gekocht en is dit jaar ook voor het eerst. Hij komt komt zonder enige rolvaardigheid, en gaat naar eigen zeggen “met minstens zes dingen die ik eerder nog niet kon” naar huis. Er zijn meerdere instructeurs aanwezig, die ook buiten de officiële clinics elk moment bereid zijn om je te helpen. Ze staan tot navelhoogte in het water, klaar om je op te trekken wanneer je niet direct op eigen kracht bovenkomt. Ik heb vorig jaar geleerd om over mijn achterdek te rollen en scullen lukt inmiddels ook, maar ben een beetje blijven steken bij deze twee technieken. Deze zomer heb ik geoefend op mijn stormrol, en heb wel eens een belly scull geprobeerd, maar beide zonder veel succes. Op die manier gaat het nog een hele tijd duren voordat alle 35 variaties onder de knie heb.
Wij zijn op de club natuurlijk verwend met goede rollers zoals Rein en Julit, maar het is fijn om je een heel weekend (letterlijk) onder te dompelen in de verschillende disciplines en van verschillende instructeurs les te krijgen. Iedereen legt het weer net iets anders uit, en dat kan soms het verschil maken.
Toen ik mijn standaard groenlandrol leerde aan mijn “slechte kant”, maakte Julit mijn beweging visueel door uit te leggen dat ik vlak voordat mijn bovenlijf bovenkomt ‘gas moet geven’ met mijn peddel, dat wil zeggen deze naar mijn borst moet draaien. Alleen zo maak ik maximaal gebruik van het drijfvermogen van de peddel en kan ik eronder hangend mijn achterdek op glijden.
Christiaan, die me op zaterdag instructie geeft, heeft gelukkig hetzelfde visuele brein: voor de stormrol blijk ik geen gas te moeten geven, maar juist gas terug!! Op die manier kom ik met mijn handen BOVEN mijn peddel uit, en kan ik mezelf zo, hups, op mijn voordek werken. Ik oefen de hele dag. Ik mag in de groenlandboot van Manon, en die zit zo strak als een kokerrokje. Het lukt me zelfs om met de Norsak te rollen. Alleen via de goeie kant hè, ik ben hier immers voor het eerst! Hoewel, dat geldt niet voor Carolien van de Windhappers. Die is ook nieuw, maar heeft zichzelf al rollen geleerd, in een zeekajak. Gewoon de video This is the Roll heel vaak kijken, zegt ze. En het dan nadoen, valt best mee. Tijdens het weekend is ze niet weg te slaan bij de clinics voor de gevorderden. Op een afstand kijkt ze toe: zijwaarts scullen? Dat ziet er grappig uit, effe proberen…..een handrol? Moet lukken. Een natuurtalent.
Ik kom alleen verder met noeste arbeid en vooral met veel fouten maken. Aan het eind van de dag lukt mijn stormrol 8 van de 10 keer. Ik snap niet zo goed wat het verschil maakt. Geef ik te weinig gas terug? Of juist te veel en overdraai ik mijn handen? Iets meer langs de boot leggen misschien? Voor mij is groenlandrollen niet alleen een combinatie van yoga en acrobatiek, maar ook een denksport. De tijd vliegt voorbij, voor je het weet lig je uren in het water. Ik heb het gevoel de hele dag in een centrifuge te hebben rondgedraaid. De clinics worden in de middag gelukkig onderbroken door een yoga/stretch les op het droge. Alle bewegingen komen zo’n beetje aan bod. Ideaal als je tijdens de winter minder in het water kunt oefenen, maar toch soepel wilt blijven.
Aan het begin van de avond laat ik me overhalen om aan de speed contest voor vrouwen mee te doen. We gaan sprinten, en halverwege maken we op commando een rol naar keuze. De Romany is allesbehalve een snelle boot, dus ik sta op de club niet bekend als snelheidsmonster. Bovendien heb ik geen idee wie mijn concurrenten zijn. Maar de ‘kokerrok’ van Manon maakt het makkelijk, en ik eindig als eerste. Het is wel een overwinning die ik direct relativeer. Vorig jaar won Marije, en die zat ook in de boot van Manon. Tja, daar komt het dus door….
Na afloop doe ik een tukkie in mijn tent. In de loop van de dag zijn er nog veel meer deelnemers gearriveerd, met partners en kinderen. De laatste vermaken zich geweldig in het speelparadijs. In de avond is er BBQ, en bier, en wijn. Verder herinner ik me niet meer veel, alleen dat het toiletgebouw heeeeel ver lopen is, te ver, en in de ochtend heb ik koppijn, en dorst.
Terwijl ik op zondag mijn kater probeer weg te werken met koffie en een gebakken ei, legt Annelies van de organisatie een vel papier op mijn schoot. Je was zo goed bezig dit weekend, zegt ze, je wilt vast wel meedoen aan de wedstrijd? Dat slaat nergens op: ik heb maar twee rollen in mijn repertoire: of eigenlijk anderhalf, want de stormrol kan ik alleen via mijn goeie kant.
Bovendien snap ik niks van het wedstrijdformulier. Hoe moet ik me voorstellen te rollen met een “Paddle in crook of arm”? En wat is in hemelsnaam het verschil tussen een Armpit roll en een Spine roll? Ik vraag Manon om raad en die gaat aan de slag. Je moet blijkbaar vantevoren zelf aangeven welke rollen je gaat doen. Willekeurig zet ze hier en daar kruisjes. O, deze kan je wel proberen, en die is ook niet zo moeilijk hoor. Bovendien, de volgorde klopt niet, het is niet zo dat de makkelijkste bovenaan staan. Dus hup ook nog een paar kruisjes op pagina 2. Ik vraag hier en daar of er nog meer beginners meedoen. Maar die hebben allemaal blijkbaar wél een goed excuus: “Ik ben aan het verhuizen, nog maar net begonnen, niet fit, ziek geweest…”. Behalve Carolien dan, die doet uiteraard wel mee.
Ondertussen is het formulier ingeleverd en zit ik er aan vast. Ik heb geen zin, maar ga het wel doen. Ik ben ingedeeld in de eerste groep, die doen de minste rollen. Dat scheelt, ik ben dus snel klaar. Ik rol samen met Carolien, Yort en Ophelia. Ophelia heeft een droogpak aan dat provisorisch is geplakt door haar vader, dus ze loopt langzaam vol water, en halverwege breekt ook nog haar houten peddel. Wat een bikkel! Maar zij en Yort doen niet voor het eerst mee, en ze hebben heel veel adviezen voor Carolien en mij: altijd eerst wachten tot je boven komt drijven bijvoorbeeld. En verder gewoon doen.
De wedstrijd verloopt als volt: degene met de meeste ervaring (in ons geval Ophelia) voert een van de aangekruiste rollen uit, uiteraard beide kanten op. De volgende mag de rol vervolgens ook proberen, ook als deze niet is aangekruist. Voor alle rollen zijn punten te verdienen, afhankelijk van de moelijkheidsgraad. Voor elke rol heb je twee kansen. De jury is streng: Hadden je handen echt de goede positie? Heb je niet stiekem met je peddel op de bodem afgezet? Manon heeft op mijn wedstrijdkaart een aantal rollen aangekruist waar ik nog nooit van heb gehoord, of die ik alleen incidenteel heb geprobeerd, maar door de sfeer, het klappen en aanmoedigen van het publiek voel ik me overmoedig worden. Ik ben helemaal niet moe meer, en denk: what the heck, ik probeer het gewoon. De rol met de Norsak mislukt helaas, ook na twee dappere pogingen, maar andere rollen, zoals “Paddle in crook of arm” lukken wonder boven wonder weer wel. Op het eind mogen we allemaal een stuk ondersteboven peddelen. Specialiteit van Yort en hij geeft me enthousiast advies: veel heen en weer wiebelen met je boot, anders raakt je peddel het water niet. En je moet genoeg lucht over houden om te rollen, want als je onder water uitstapt krijg je geen punten. Ik heb geen idee wat ik lig te doen, daar op zijn kop. Ik behaal 1 meter, en krijg 1 puntje voor de moeite. Geen probleem, ik ben super tevreden met mijn 46 punten 😊
Daarna volg ik vol bewondering de wedstrijden van de andere teams. Ze moeten onder meer zoveel mogelijk rollen maken in 10 seconden, zowel links als rechts, en zowel via voor- als achterdek. Daarbij vergeleken stelt mijn centrifuge helemaal niks voor! De allermoelijkste rol, met de meeste punten, is de Straight Jacket, uitgevoerd met de armen gekruist voor de borst. Het lukt Noud om die beide kanten op perfect uit te voeren, en hij is dan ook de terechte winnaar. Rein wordt 4e, met een persoonlijk records van 229 punten. Hoera, wat een prestatie!
Voorlopig blijf ik lekker varen in mijn geliefde Romany, maar volgend jaar doe ik zeker weer mee. Vooral om veel lol te beleven en om me lekker vrij te voelen in mijn boot. En als ik er dan ook nog eens een paar rollen bij leer, is dat mooi meegenomen 🙂
Verslag: Saskia
Foto’s: Carolien en André
p.s. Op onze playlist kun je een aantal rollen bekijken; en ook hier vind je een aantal interessante video’s.