Met een select gezelschap, bestaande uit Bram, Elly, Mathijs en Jaap, duwen we af van het kanosteigertje in de haven van Nieuwendijk. Mijn voorstel om een voor- en achtervaarder en twee zijvaarders aan te wijzen wordt weggehoond. Je moet als tochtleider niet overdrijven.
Met een frisse bries tegen beginnen we aan de omloop van Tiengemeten. Dansend op de golven ronden we de westpunt van Tiengemeten waarna we het strandje van Stad aan ’t Haringvliet in het vizier krijgen. Hogerop is een grasveldje waar we neerstrijken voor een vroege lunchpauze, terwijl de eerste strandgasten verschijnen om een rondje te zwemmen of forten te bouwen langs de waterlijn. De jongste van het stel, een baby van ik schat een half jaar, stribbelt tegen terwijl hij door pa wordt opgetild en meegesleept naar dieper water.
Vanaf hier is de wind ons gunstig gezind, het is heerlijk om door wind en golven vooruit te worden geduwd. Soms wordt even stevig gepeddeld om een golfje mee te pikken terwijl de oever van Tiengemeten aan ons voorbijglijdt. Met het rieten dak van de herberg in zicht verzamelen we om even later bij het steigertje een drijfpauze te houden. Helaas is het terras gesloten voor passanten.
We maken een scherpe draai en krijgen daarmee de wind weer vol in het gezicht. Na een tweede drijfpauze, ditmaal in de veerhaven, maken we de oversteek terug naar het vasteland. We kunnen het niet laten nog wat heen en weer te peddelen en menig surfje te pakken voordat we de kanosteiger in de haven opzoeken.
Jaap