Hoe word je een goede tochtleider op groot water? Deze vraag stond centraal bij het tochtleidersweekend. Vanuit basiskamp ‘De Donkere Duinen’ aan de rand van Den Helder werden twaalf leden van Kano Rijnland hiervoor onder handen genomen door instructeurs Paul de Haas (Dutchseakayakers.nl) en Axel Schoevers (Zeekajak.nl).
Onder de twaalf deelnemers was ook Walter die al een paar jaar instructeur zeekajakvaren is. Waarom hij toch mee ging werd al snel duidelijk, de enthousiasteling die liever naast de boot ligt dan er in zit, of andere rottigheid uithaalt om de tochtleider op de proef te stellen. De toelichting van Paul hierbij was dat Walter dit gedrag enkel en alleen vertoont om er van te leren, niet om te treiteren. ‘Oh, serieus…?’ gonsde het door het deelnemersveld.
Ieder heeft zijn eigen stijl van tochten leiden en dat moet zo blijven, zo was de boodschap. De een houdt vast aan strikte procedures en wil voortdurend de controle op de groep houden, de ander geeft aanwijzingen in grote lijnen en laat de teugels vieren. Ook en vooral afhankelijk van het niveau en de samenstelling van de groep. Deze en andere verschillen werden ook duidelijk doordat de twee instructeurs beide hun eigen stijl hebben.
De twaalf deelnemers werden in twee groepen ingedeeld. De twee instructeurs namen beide groepen om beurten onder handen, de ene dag ‘groep Rein’, de andere dag ‘groep Manon’.
Ieder kreeg een deel van de tocht de taak van tochtleider opgedragen. Ik had besloten twee verschillende stijlen (strikte controle versus loslaten) uit te proberen, om te achterhalen welke het best bij mij en bij de groep paste. Bij het passeren van een tidal race (brekende golven veroorzaakt door de getijstroom over een ondiepte) kreeg ik complimenten over de relaxte manier van begeleiden. Na de oversteek van het Schuitengat was het commentaar ‘Je voerde een toneelstukje op, bijna lachwekkend zoals je stevige controle over de groep hield.’ De conclusie was dus, blijf jezelf, handel naar de omstandigheden en laat je niet beïnvloeden door de gedachte dat er een instructeur meevaart die de tochtleider beoordeelt. In dit geval, met een groep ervaren zeekajakvaarders op rustig water bij goed zicht is het niet nodig iedere tien minuten de koers(wijziging) door te geven; ‘volg het groene petje’ is genoeg.
En dan de ‘rottigheid’. Een tocht leiden is niet zo moeilijk als de vaarroute vastligt, de zon schijnt, het water rustig is en alle deelnemers fit, sterk en ervaren zijn – en zich gedragen als makke lammetjes. De capaciteit van de tochtleider wordt pas interessant als er iets onverwachts gebeurt zoals een onwel geworden deelnemer, onenigheid over de te varen koers of een op ramkoers liggend schip. Zo was het de taak van de tochtleider om een redder en slepers aan te wijzen toen Walter weer eens uit zijn boot gevallen was, Tjeerd zijn maag opspeelde in de havenmond en Manon een angstvisioen kreeg op de ‘huizenhoge’ (lees: poppenhuishoge) golven in de vaargeul. Alle tochtleiders in de dop kregen complimenten voor de goede tot uitstekende maatregelen om de tocht tot een goed einde te brengen en de deelnemers veilig op de kant te zetten.
Jaap
Wil je een selectie van foto’s zien klik hier
Wil je alle foto’s zien die gemaakt zijn klik dan hier
Nawoord
Dit weekend was bedoeld om onze vereniging sterker te maken op het punt van tochten op zee te leiden en begeleiden. Onze vraag aan Axel Schoevers en Paul de Haas was: om leren gaan met groepsdynamiek, communicatie, veranderde omstandigheden, feedback, etc.
De groep was van te voren al goed voorbereid door 3 vragen te moeten beantwoorden zodat Axel en Paul de cursus goed aan konden laten sluiten op onze wensen namelijk:
– Waar loop jij tegenaan als tochtleider of als vaarder?
– Waarin wil jij gecoacht worden dit tochleidersweekend?
– Wat verwacht je te leren tijdens het tochleidersweekend?
Onze complimenten en dank aan beide instructeurs die dit tot een waardevol (maar ook intensief) weekend hebben gemaakt en de cursus zo perfect hebben laten aansluiten aan onze vraag. Wij waren blij te horen dat ze zo te spreken waren over het algemene niveau en kennis van de vaarders binnen onze vereniging (dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gekregen de afgelopen 6 jaar). Dank aan alle deelnemers die hier enthousiast aan meededen.
Nu is het onze taak dit vast te houden, te interneren en voort te dragen binnen de club.
Manon