23 december 2017: De dag van het andere Serious Request oftewel Kano Rijnland in Kajak for Life binnen Music for Life in d’n Belgique
Wie er zin had om een sponsortocht In België te gaan varen op 23 december vroeg Frank enige tijd geleden. Deze tocht maakt deel uit van Music for Life, de Vlaamse tegenhanger van “ons” Serious Request. Waar in Nederland een stel DeeJees een paar dagen in een glazen hokje op een houtje zitten te bijten, is dat bij onze Zuiderburen creatiever aangepakt. Zo zelfs dat er voor het vergaren van pecunia ook nog gekajakt kan worden!
In alle vroegte vertrokken 8 Rijnlanders (Frank, Walter, Saskia, Jan-Cees, Sophie, Femke, Leen en Marco) incl. de Nederlandse driekleur (voor het podiummoment) naar Wachtebeke, een hels lange tocht van 162 km, om daar in het domein Puyenbroeck 32 km te gaan peddelen voor Sea Shepherd.
Bij aankomst inschrijf- en sponsorgeld dokken. Inschepen op een onmogelijke plaats om >100 kajaks te laten starten (modderig en een steiger van niks) en eindelijk op pad voor onze 32 km.
Saskia, Frank en Sophie gingen als levende kerstbakens met knipperende kerstmutsen.
De vaart kwam er goed in. De dames oogstten groot respect van de schrijver van dit epistel vanwege hun spectaculair toegenomen niveau en tempo houden. Helaas kwamen we, net warm gedraaid, bij het eerste “Rocky Horror” overdraagpunt waar de doorvoercapaciteit vrijwel 0 was, de chaos compleet, het open riool bijna dodelijk en de vertraging oneindig. Vooruit: gezellig was het wel! Eindelijk kon er weer verder worden gevaren tot het volgende overdraagpunt waar de geschiedenis zich herhaalde. Daarna gelukkig geen obstakels meer.
Bij de finish van de 20 km wilde iedereen nog steeds gaan voor de 32 en zo geschiedde. Vanwege het enorme tijdverlies door het overdragen verliep de tocht de laatste 1,5 uur in het donker. De setting deed denken aan varen in de moerassen van Louisiana. Menig keer werd er geroepen: kijk uit, boomstronk in het water! Takken in de vaarweg!
Ongelukken beleven gelukkig uit en rond 18:00 uur stapten we weer op de kant. Het podiummoment was voor ons als doorzetters op de 32 km niet meer weggelegd helaas.
De trekker van de trailer, Jan-Cees, kwam nog vast te zitten in de Vlaamse bagger met zijn bolide. Met genereuze Vlaamse duwhulp kwamen alle 4 de wielen toch weer op het asfalt terecht.
Op weg naar het fameuze frietkot van Wim (vele filialen in Vlaanderen ?) in Moerbeke dacht Jan-Cees nog een landelijke route mee te pikken, aldus geadviseerd door zijn navigatiesysteem. Dit bleek echter niet de beste route. Na een korte analyse reed hij daarom koelbloedig met de trailer achteruit en vervolgde zijn weg. In het kot van Wim werd nog genoten van onvervalste Vlaamse “ fritten” met toebehoren onder verbroedering met de overige klandizie die er nog een paar goede moppen bij in de strijd wierp.
Net op de dag van kerstavond kwamen we, moe maar voldaan terug op de club en na nog een bakkie thee van Frank naar huis.
Frank, nog bedankt voor het initiatief!
Tekst: Marco, foto’s: Frank