Zeemeerminnen tocht

17-9-2023

Oddrun, Sonja, Hilde en Sophie (verslag)

Op deze dag hebben wij gevaren met veel pauzes. In deze pauzes aten wij om de beurt een gerecht dat één van ons had meegebracht. Ei-muffins, hartige pannekoeken, scones en meloen met feta en vers geplukte watermunt.

Gaandeweg hebben Oddrun en Sonja de hoge uit-, en instap onder de knie gekregen.

Elke gang werd vergezeld met een spel.
Instappen terwijl een ei op een lepel in de mond in balans gehouden wordt, of niet.
Touwtrekken, voorwerp raden, en kompas lezen om de schat te vinden…
Ook zongen wij het prachtige lied ‘hagel en sneeuw, onweer wind en regen’.
Oddrun won de prijs, een zak vol dukaten.

De wind en regen vielen mee, hoewel een aantal zich hadden ingesmeerd met zonnebrandcrème bleef het wel grijs. (Zoiets laat zich niet afdwingen.)
Voordeel: lekker rustig op het water.

 

 

Posted in Algemeen, Grootwater, Vlakwater | Leave a comment

5 Redenen waarom Noorderhaaks mijn favoriete kajakgebied is

Een onspectaculair, maar toch altijd spectaculair tochtje

Bram, Mark, Saskia (verslag) 3 september

 

Afgelopen zondag hebben Bram, Mark en ik vanuit Huisduinen een rondje met de klok mee om Noorderhaaks gevaren, een tocht van 11,7 zeemijl. Het was een windstille dag, dus veel spektakel viel er niet te verwachten. Maar er zijn meerdere redenen waarom dit met stip op 1 mijn favoriete vaargebied is in Nederland. Een Top 5.

 

Op een onbewoond eiland

Noorderhaaks, ook wel Razende Bol genoemd, is een eilandje ten zuidwesten van Texel. Het is ongeveer 4 km groot, maar dit varieert zowel gedurende de dag als het jaar, afhankelijk van wind en getij. Wanneer je in Den Helder aan het strand staat zie je het in de verte liggen. Het is een onbewoond eiland en dat vind ik in het overbevolkte Nederland iets heel bijzonders. Wanneer we tijdens onze tocht even aan land gaan en met onze boterhammetjes op het strand zitten, voel ik me enorm bevoorrecht. Wat een leegte!

 

Zeehonden

Dat betekent niet dat je helemaal alleen bent op Noorderhaaks. Het eiland wordt onder meer bevolkt door verschillende steltlopers, meeuwen en aalscholvers. Maar tijdens het varen kom je vooral veel zeehonden tegen. De Razende Bol is namelijk belangrijk als rustgebied voor zowel de gewone als de grijze zeehond. Daarom is een groot deel van het eiland beschermd gebied waar je niet mag aanlanden. Dit keer waren er wel heel veel zeehonden. Tijdens het varen doken ze voortdurend voor, onder en achter onze kajaks op, ze sloegen met hun flippers tegen onze skegs en toggles en leken wel een spelletje met elkaar en met ons te spelen. Hoe dicht bij de voorpunt van een kajak durf jij je kop boven water te steken? De zee is hier prachtig helder en het strand zilverwit, dus je kunt de zeehonden meterslang volgen. Ook waren we getuige van de eerste brandingtrainingen van een jonge zeehond. Dat ging niet steeds goed, zodat de zeehond regelmatig het strand op kwam rollen. Moeder keek vanaf een afstand bezorgd toe.

 

Stroming

Om Noorderhaaks te bereiken moet je het Marsdiep oversteken. Dit zeegat verbindt de Noordzee en de Waddenzee. In het Marsdiep kan de stroomsnelheid oplopen tot 3 tot 4 knopen (1 knoop is 1 zeemijl per uur). Een goede tochtplanning is dus noodzakelijk voordat je gaat varen. Want je wilt hier niet te maken krijgen met 3 of 4 knopen stroom tegen. Uiteraard had Mark een zorgvuldige berekening gemaakt, zodat we zonder enige krachtsinspanning het Marsdiep over schoten. Heerlijk!

 

Brandingvaren

Het hele gebied rondom Noorderhaaks is dynamisch. Dat betekent dat er altijd wel iets te doen is, zelfs als er nauwelijks wind staat. Tijdens onze tocht stond er aan de zuidkant van Noorderhaaks nauwelijks branding. De golven kwam niet hoger dan de punt van je boot, dus we vermaakten onszelf met het oefenen van de achterwaartse surf. Maar hoe verder we noordwaarts voeren, hoe leuker het werd. Mijn ZV examen vond grotendeels op Noorderhaaks plaats en doordat we de onszelf een halve dag hebben vermaakt met brandingvaren voelde het eerder als een grote speeltuin dan als een examen. Dus kom maar op met die golven.

 

Clapotis

Hoogtepunt is meestal de noordoostkant van Noorderhaaks. Daar is altijd reuring te verwachten. Hier vind je namelijk clapotis-golven. Dit zijn staande golven, die worden veroorzaakt door een ondiepte in de zee. De stroming kan niet horizontaal verder en gaat dus omhoog. Midden in de zee ontstaan zo geweldige brandinggolven. Dit is geen speeltuin, dit is de Efteling en dan 10 x in de Python! We proberen zoveel mogelijk surf te pakken, dat is niet zo eenvoudig, want de golven lijken van alle kanten tegelijk te komen. Een paar keer schieten Bram en Mark me hard joelend voorbij.

 

Er is geen plek in Nederland waar je op één dag natuurbeleving en dynamische vaaromstandigheden kunt combineren. Wanneer je na afloop tevreden aan een biertje zit op het strand van café Nogal Wiedus levert dit gegarandeerd mooie verhalen op. Een spectaculair onspectaculair tochtje inderdaad…

Posted in Algemeen | Leave a comment

Beulentocht

Haarlemse Kano VerenigingDe Haarlemse Kanovereniging nodigt Kano Rijnland uit voor deelname aan de Beulentocht op zaterdag 26 augustus. Deze tocht volgt de Ringvaart Haarlemmermeer vanuit het clubhuis aan het Spaarne in Haarlem Centrum.

 

De ‘Vernieuwde editie 2023’ houdt in dat de 67 km lange tocht nu ook als estafette kan worden gevaren, in 4 etappes van 17, 26, 14 en 10 km. Deelnemers moeten daarvoor een team van 2, 3 of 4 leden samenstellen en zelf vervoer regelen. Behalve kanovaarders zijn ook supboard peddelaars welkom. De organisatie zorgt voor catering langs het parcours.

De inschrijving sluit op zondag 20 augustus.

Verdere informatie: zie de website van HKV.

Jaap

Posted in Vlakwater | Leave a comment

Beginnerstocht Grevelingen

Tochtverslag zaterdag 8 juli 2023

Berend is de enige beginnend grootwater vaarder en krijgt zodoende alle aandacht en goedbedoelde, ongevraagde, adviezen over slagtechniek op zijn bord.
Hij verdraagt het stoïcijns maar het is wat veel en ik herinner mij hoe het was toen ik begon en iedereen op mij dook met, soms tegenstrijdige, tips en adviezen. Het is verleidelijk om dit te doen en ik neem mij voor om volgende keer meer zelfbeheersing te beoefenen.
Een warme dag, windkracht 2 tot 3.
19 kilometer en twee keer pauze.
Navraag van wat er wel en niet goed ging vandaag. Niet goed: Geen lekkers mee voor in de pauze. Wat dat betreft kunnen we wat leren van vlakwater.
Goed: We staan weer veilig aan de kant en hebben kunnen spelen in de baai van Archipel. Waar een boot aan land lag met het anker in een emmer en die emmer op het strand. Wat ons verbaasde.
Dieren vandaag:
Veel roofvogels onderweg, krabben, visjes in vlezige waterplanten, kwallen, meeuwen, zeehonden, en koeien en paarden die de slikken van Flakkee begrazen.
De route:
Posted in Algemeen, Grootwater, Verslagen | Leave a comment

Code Geel

Vanwege de windverwachting is de tocht naar Vlietland afgeblazen maar een stel idioten (niet mijn woorden) steekt alsnog om 9 uur van wal om de elementen te trotseren. Na een proefrondje op de plas (‘als het niet lukt om terug bij de club te komen gaan we weer naar huis’) varen we via de Meerburgerwatering richting Zoeterwoude. Het is zwaar maar we komen tenminste vooruit en jawel, we halen de Bakkersloot die toegang geeft tot het Vlietland. Schuimkoppen op de golven, we overleggen even wat te doen. Dan gaan we verder tegen de wind in naar een steiger in de luwte van het eilandje midden op de plas. Na een korte stop laten we ons door de wind meevoeren naar het strandje aan de overzijde voor de lunch. Niet de aangekondigde soep (die zou van de lepel waaien), salade en slagroomgebak, maar gewoon boterhammen, koffie en thee. Alex is hier bekend en leidt het drietal (een vierde deelnemer is voortijdig afgehaakt) naar een plek in de luwte.

Woeste golven en heuse brekers aan lagerwal zorgen voor een natte instap en problemen voor Rob om de boeg de goede kant op te draaien. Alex heeft er geen moeite mee want hij heeft een nieuwe boot met roer, nou ja vastgetaped dan. Dansend op de golven bereiken we de Bakkersloot. Hadden we twee uur nodig voor de heenweg, de weg terug naar de club wordt in een uur afgelegd met twee vingers in de neus.

Jaap (foto’s van Alex)

Posted in Verslagen, Vlakwater | Leave a comment

Redding op ‘t Joppe

Zaterdag 10 juni was het dan eindelijk tijd voor de eerste lange kanotocht: een rondje van zo’n 15 kilometer, via het Vennemeer naar ’t Zweiland en over ‘t Joppe weer terug. Het was een stralende dag, met een rimpelloze kanotocht in het vooruitzicht. Toch zou het dat niet helemaal worden, met dank aan Jaap en Frank. Maar daarover later meer.

Niet helemaal stipt rond 9.42 uur gaan we op pad. Wind staat er nog niet en de dagjesmensen met hun sloepjes zitten nog thuis aan het ontbijt. Gezwind gaat het over de Does richting Hoogmade. Na zo’n drie kwartier begint het iets drukker te worden: het is tijd om het kanaal over te steken en de smalle vaart naar links te nemen. ‘Het mooiste stukje in de omgeving om te kajakken’, verzekert Birgit ons. En daar blijkt wel iets in te zitten. Gladjes glijden we langs het riet aan de oevers, wanneer daar ineens een kwikzilverachtige blauwe schaduw opduikt: een ijsvogel! Even later poseert ook nog een kievit geduldig vlak langs de rechteroever.

Nog een half uur later is het tijd voor een eerste pauze. Het duurt even voordat iedereen zijn boot uit heeft weten te komen, en een plekje in de schaduw heeft gevonden. Of in de zon, zo blijkt. Dat het bijna 30 graden is en niet iedereen de door Marian geëiste drie liter water per persoon heeft meegenomen, deert niet.

Man overboord

Rond het middaguur stappen we weer in de kajaks, richting het eerste open water van de tocht. Eerst het Vennemeer, wat inderdaad het midden blijkt te houden tussen een ven en een meer, en dan richting de Kaag. Aangekomen bij ’t Zweiland houden we halt: een ware chaos van roeiboten, een veerpontje en talloze sloepjes en andere motorbootjes strekt zich voor ons uit. Op ’t Zweiland waait het ook nog eens behoorlijk: de schuimkoppen staan op de golven, en ik krijg er (vanwege de hitte heb ik mijn spatzeil niet omgedaan) een paar binnenboord.

Na een kort rondje over ’t Zweiland zakken we weer af richting Leiden. Het blijft druk met bootjes, maar de golfslag wordt minder. Of lijkt dat maar zo? Want ineens horen we achter ons ‘Redding! Redding!’ Als ik achterom kijk, zie ik een kajak ondersteboven liggen. Het zal toch niet? Jaap wil doen voorkomen of hij is omgeslagen, maar echt geloofwaardig komt het niet over. Daarvoor zijn die golfjes toch echt niet hoog genoeg hoor. Nee, Jaap wil iedereen laten zien dat hij op open water weer zijn boot in kan klauteren. Na enkele minuten en met enige hulp lukt hem dat ook. Bravo!

Onverwachte verkoeling

Op het strandje bij ’t Joppe laat Frank eerst zien hoe je zonder om te slaan in ondiep water uit je boot kan stappen, daarna is het weer tijd voor pauze. Na ruim een half uur stappen we weer in de kajaks voor de laatste etappe terug naar Leiderdorp. Het is druk op de Zijl, en de dieseldampen van de sloepjes ontnemen ons soms de adem. Door de drukte wordt ons geboden achter elkaar te varen, en in één keer als groep linksaf over te steken richting Leiderdorp, wanneer leider Frank het teken geeft. Frank heeft de wind er echter niet goed onder, want een handvol niet nader te noemen cursisten steekt stiekem al eerder over. Gelukkig bereikt iedereen zonder kleerscheuren de overkant.

Intussen blijkt wel dat sommigen niet eerder zo’n lange tocht gevaren hebben, want het tempo zakt en de fitteren onder ons moeten steeds vaker halt houden om de langzamere vaarders weer bij te laten komen. Gelukkig zorgt Frank af en toe voor vertier. Speedbootjes met tienerjongens (altijd jongens, nooit zit er een meisje bij) blijken het leuk te vinden te proberen zoveel golven te maken dat wij omslaan (als er een meisje bij is dan doen de jongens nog meer hun best om stoer te doen, red.). Ze gaan ons op het hardst voorbij en kijken vervolgens verwachtingsvol over hun schouder om te kijken of hun golven het gewenste effect bereiken. Maar de golven die ze weten te creëren zijn niet bijster indrukwekkend, dus worden ze keer op keer teleurgesteld. Maar wat gebeurt er dan? Plots gaat Frank toch ondersteboven, plons het water in! Hebben die jochies dan toch succes gehad? Frank blijft een seconde of twee ondersteboven in het water hangen, en komt dan met een luide kreet weer boven. ‘Aaahh!! Lekker koel!’

Een half uur later zijn we, zongebruind en voldaan, weer terug op de club. Het spits is eraf, en er zullen vast nog flink wat tochtjes volgen!

Tjibbe Hoekstra

Posted in Kanovaardigheid | 2 Comments

Verslag van de kanocursus voor beginners (juni 2023)

Vorig jaar huurde ik twee keer een kano. Het viel me mee dat het lukte met varen, maar erin en eruit komen was nog niet zo makkelijk. Om meer plezier te hebben en minder kans op een nat pak, ben ik de cursus gaan doen. In de zomervakantie kamperen we aan een meer in Duitsland waar ook kano’s te huur zijn. Dan wil ik ontspannen en veilig kunnen varen.

Op een mooie avond in april staat een groepje mensen op een ponton. Onwennig, zenuwachtig, nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Ik ben er een van.

Wat meteen opviel is de mooie plek. Pal aan de A4 en toch helemaal in het groen. Het clubhuis is een betonnen ark met twee grote botenloodsen. Daartussen is het clubgebouw met kleedruimtes en een gezellige, huiselijke kantine. We varen op het meertje bij de vereniging en verder de Does op. Je ziet meerkoeten, futen, gele lissen, waterlelies, echt prachtig. Van daar uit kun je naar Leiden, naar de Kaag en nog veel verder.

De eerste avond leerden we over zwemvest, peddel, hoe je een kano uit het rek pakt, hoe je erin komt…. Dat was wel weer even knap onwennig allemaal. Er is veel aandacht voor veiligheid bij deze vereniging en daardoor voel ik me in goede handen. Tegelijk is er ruimte voor plezier.

In les drie kwam de oefening met ‘om gaan’. Dat was echt spannend voor me. Eerst nog zonder spatzeil: jezelf om laten vallen en dan ondersteboven de boot uit. Dan droog oefenen met spatzeil losmaken. Eerst met ogen open en dan met ogen dicht. Daarna nog eens om gaan, nu met het spatzeil. En jawel: ik kwam zonder problemen weer boven water. Twee instructeurs zijn vlak bij je en helpen als het nodig is. Daarna mag je met varen ook je spatzeil gebruiken en dat is fijn. Warmer en wat minder nat.

Twee instructeurs hebben zelf een handleiding gemaakt voor onze cursus en die is fijn. Ook hebben we allemaal in meerdere boten gevaren om te ontdekken wat bij je past. En we hebben één avond steeds de peddels gewisseld. Zo voelden we wat het verschil is en ook weer: wat er prettig is.

We kregen een clinic kanopolo, want deze vereniging heeft twee velden en een grote groep actieve poloërs. Wat zijn die dingen wiebelig en wendbaar… rechtuit varen is een hele kunst. En wat was het leuk met de trainers en een grote groep beginners dit te doen. Het gaat hard en snel en dan ook nog die bal in het doel zien te krijgen. Dit is niet waar ik voor kwam, maar om zó een keer te proberen is gaaf.

Over de tocht die we met de beginnersgroep maakte, gaat iemand anders een blog schrijven. Het was 17 km en we hadden prachtig weer. Ik heb er van genoten en dit smaakt naar méér.

Op een mooie avond in juni, staat een groepje mensen op een ponton. Ik sta er tussen. Moe maar tevreden, certificaat in handen en trots! Ik heb nu vertrouwen in mijn basisvaardigheden en ik ben blij met de mogelijkheden om lekker te gaan varen en nog veel meer te leren.

Jessica Langenhoff

Posted in Algemeen | Leave a comment

Biesbosch 2023 kano kamp

Biesbosch 2023

Dit jaar stond het vlakwater weekeinde in het teken van kano kamperen in de Biesbosch.  Dit is het grootste zoetwatergetijdengebied van heel Europa. Het hele gebied van 9000 hectare wordt doorkruist door kronkelende kreken, met  langs de oevers soms een open landschap dan weer dichte begroeiing van riet en bomen. Het getijverschil kan wel tot een meter oplopen. Op sommige stukken is de stroming echt voelbaar.

Op vrijdag 16 juni was het vertrek vanaf de club. Helaas kwamen we in een uren lange file terecht waardoor we pas om 4 uur in de haven van Hank genaamd de Vissershang aankwamen.  Vanuit hier werd gevaren via de Amer naar de Visplaat, hier is de camping de Biesboschhoeve.  De tent en eten voor 3 dagen ging mee in de kano.  De camping is een boerderij met ernaast een campingplaats voor kanovaarders. Deze camping is ideaal gelegen om de omgeving te verkennen. Op de boerderij kan men zuivelproducten kopen, tevens is er de mogelijkheid tot adoptie van een Schotse Hooglander! Deze lopen los op bepaalde plekken in de Biesbosch.

De Biesboschhoeve

Het doel van de eerste tocht was het verkennen van een nieuw stuk Biesbosch in het noorden van het park. Dit stuk is ontstaan doordat het dienst doet als overloop van de Merwede.  In tijden van hoog water stroomt het overtollige water door inlaten naar binnen. Misschien is het  leuk om het gebied te bezoeken als het water naar binnen komt, dit is echter altijd in de winter en met meestal slecht weer.
Er is een wat surrealistisch landschap ontstaan van ondiepe poelen met ondergelopen bossen. Leuk om te varen, er zijn echter bijna geen goede uitstap mogelijkheden.

Ondiepe poelen op de noordelijke route

Adri en Jacqueline in de duo kano

Ondergelopen bos

Op de terugweg werd nog gezwommen in de modderige kreek de Bevert, hier kon Berend zijn collectie vreemde schaaldieren aanvullen met kreeft en krab.  We besloten de dag met een kluntocht door een dichtgegroeide sloot genaamd: Gat van 130.

 

Rob met geadopteerde hooglander

 

 

 

 

 

 

 

 

De tweede dag stond stond het verkennen van de zuidelijk Biesbosch op het programma. Hier bevinden zich enorme spaarbekkens voor de drinkwatervoorziening van zuidwest Nederland. Via de spaarbekkens 130 en de Gijster naar de uitkijk toren in het Gat van de Zuiderkip.   Hier heeft men een schitterend uitzicht op de polder Turfzakken, een niet toegankelijk natuurgebied. Ooit was het bedoeld als vierde spaarbekken maar nu is het een vogelparadijs. Voordat we bij de uitkijktoren aankwamen hadden we nog een mislukte landingspoging op een kreekoever, dit bleek echter de thuisbasis van een grote hoeveelheid horzels, dus weer snel terug de boot in. Na het bezoek aan de uitkijktoren weer terug naar de Visplaat.

Uitkijktoren de Turfzakken

 

 

Eenzame boom

 

Aanlandingspunt bij de camping

Maandag terug gevaren naar Hank na als ontbijt eerst pannenkoeken die Berend vers bij de boerin had gehaald. Jaap bleek een uitstekende pannenkoek bakker die het maximale aantal uit het pakket wist te halen. Chapeau!

Pannenkoekenpakket

Het was weer een geslaagd kanokamp, volgend jaar meer!  Misschien een dan qua verblijf een wat luxere aflevering.

Jan Cees en  foto´s: Berend

Data:  16 t/m 19 juni

Deelnemers: Adri,Rob,Jaap,Jacqueline,JanCees,Berend

 

Posted in Algemeen, Verslagen, Vlakwater | 1 Comment

Introductiecursus: deelnemers klaar voor het examen

De deelnemers van de introductiecursus hebben zich flink ingespannen om de fijne kneepjes van het kanovaren te leren en hebben er zichtbaar veel plezier aan beleefd. Dat is goed te zien in de fotoseries van achtereenvolgens:

polo instructie 5 juni

 

 

 

 

 

 

polo instructie 7 juni

 

 

 

rondje Vennemeer op 10 en 11 juni.

 

 

Met dank aan de fotografen Hilde en Birgit

 

 

Jaap

 

Posted in Kanovaardigheid | 2 Comments

Nova Zembla en nog zo wat eilandjes

Aalsmeer, zondag 4 juni – Deze vlakwatertocht, ca 20 kilometer lang, stond op het programma. Met in totaal 8 deelnemers. De weersverwachting was goed: zonnig en een windje van 3 Bft uit het Noordoosten.
De Westeinder Plassen bij Aalsmeer behoren tot een veen– en plassengebied. De Plassen (in de volksmond ook wel de Poel genoemd) zijn ontstaan door het afgraven van veen voor de turfwinning.

Ze hebben een oppervlakte van ruim 10 km² en bestaan uit een grote plas en verschillende kleinere plassen met namen als ‘Blauwe Beugel’, ‘Zwet’ en ‘Koddes Poel’.  In de noord-west hoek, de ‘Bovenlanden’, zijn kleine eilandjes/akkers die door een netwerk van kleine slootjes met elkaar verbonden zijn. Op sommige van die eilandjes vindt nog steeds de unieke seringenteelt plaats. In de plassen zwemt onder andere snoek, paling en meerval (bron: o.a. Wikipedia en Locus).

De reis naar de startplek, de watertoren van Aalsmeer, alleen al is idyllisch. We rijden langs de plassen door Kudelstaart en Vrouwentroost. In Kudelstaart passeren we Fort Vrouwentroost, onderdeel van de stelling van Amsterdam. Als kers op de taart parkeren we bij een strandje met zicht op de watertoren van Aalsmeer, een watertoren gebouwd in art-deco-stijl. De watertoren is prachtig! Voor gegadigden: het is tegenwoordig in gebruik als trouwlocatie.

Op het strandje zijn wat zwemmers en wat kinderen. In de verte zetten vliegtuigen, schijnbaar laag boven de bomen vliegend, hun landing in.
We komen wat traag op gang, maar dat maakt niet uit op deze prachtige dag. Bij vertrek passeren we een stel Nijlganzen met hun kuikens. Vanwege de windrichting wordt besloten om eerst de grote plas over te steken, koers 240 graden. Het is nog redelijk rustig op de plas, met wel wat zeilboten en motorbootjes, maar we kunnen prima uit elkaars vaarwater blijven. Alex, die vanaf de club in zijn kano vertrokken is, sluit al heel snel bij ons aan.
De golfjes zijn prima en meest in de rug. Bij het passeren van boten is het water iets onstuimiger. Een deelnemer doopt zijn nieuwe boot. Of wil hij meerval onder water ontdekken? Een redding wordt ingezet. Blijkt dus ook gewoon belangrijk voor vlakwatervaarders om die te beheersen! We vervolgen onze tocht via de Pieter Leendertsloot en komen op de Ringvaart. Bij een privésteiger, waar we met toestemming mogen aanleggen, wordt kleding gewisseld en de natte kleding te drogen gelegd. Het begint intussen aardig druk te worden, met meest motorboten. Het water klotst.
Een heel eind verder, bij een jachthaven, varen we via de Blauwe Beugel de Bovenlanden in. We horen in de verte de motorbootjes en verder alleen het gesplash van het rustig insteken en uithalen van onze peddels. We passeren eilanden, waar we daadwerkelijk de seringenteelt zien.
Maar liefst 95% van de wereldproductie van seringenbloemen is afkomstig van de Aalsmeerse akkers op het bovenland.
We zien ook heel veel margrieten, van wie de witte bloemen prachtig afsteken tegen het groen.
We leggen aan bij een eilandje en eten onze lunch. De sfeer is zoals altijd gemoedelijk.
Eilandjes hier hebben namen als Keetje Tippel en Nova Zembla en de eilandjes die we passeren heten Kroken Akker, Vier Winden Eiland en Klaas Tassen Pol. Wat een mooie namen!
Via de doorsteek Kleine Brug varen we in zuidoostelijke richting terug naar waar we eerder gestart zijn. Het is er aanzienlijk drukker dan vanochtend. Mensen genieten van het weer en het heerlijke water.
Wij hebben van een prachtige tocht genoten in een prachtig gebied. En niet heel ver van onze vereniging. Een tocht van een kleine 15 kilometer. Dank weer aan tochtleider Jaap!

Birgit

Foto’s van Alex en Birgit

Posted in Verslagen, Vlakwater | Leave a comment