Theorieavond: met Frank in de Warroom

Verslag: Sophie
Aanwezig: Frank, Sophie, Richard, Nicole, Tjeerd, Berend, Arie, Mark, Marian, Birgit en André.
Donderdag 29 februari 2024
Tjeerd wordt blij onthaald, de verloren zoon. Arie arriveert in een fel neon oranje jas.
Voorrangsregels, wij geven iedereen voorrang, niet omdat zij dat hebben maar omdat ze niet weten dat zij het niet hebben. Met hun joekels van huur-sloepen en hun borrels op. Richard houdt wel van de golfslag die deze sloepen veroorzaken, op drukke zomerse dagen. Soms zijn er van die sukkels die golven willen maken om ons om te gooien. Weten zij veel.
Frank concludeert ‘iedereen is gek’.
Tjeerds t-shirt in hetzelfde oker als de poef waar hij op zit. Hij mag van Frank soms geen antwoord geven op de vragen. Zo worden de minder ervaren collega’s tot denken aangezet.
Wat doen we als we in het donker terecht komen en we zijn ons licht vergeten?
Ik suggereer dat we dan het beste een goed idee krijgen omdat er dan een lampje boven ons hoofd gaat schijnen. André denkt dat een aureool ook zal helpen, dus terplekke een staat van verlichting bereiken.
Voorzichtig langs de kant blijven varen en goed opletten.
Grote boten zijn soms slecht verlicht, en bovendien boven ooghoogte. Wees alert op verandering in geluid en op uitzicht dat ineens verdwijnt. Die zwarte muur kan een schip zijn. Voel je zuiging dan ben je al wat laat met je voorzorg.
Houd de kop neutraal want anders verdwijnt je lampje uit zicht, niet opkijken. Overigens kan je er toch beter niet van uit gaan dat zij jou zien.
Verlichting van bruggen. Dubbel rood, doorvaart verboden. ‘En wat doen we dan?’ vraagt Tjeerd.
Sluizen.
Birgit had angstige momenten in een sluis waarin een huur-sloep de touwen niet los kreeg.
De vaargeul herken je volgens Berend aan ‘boeien, en te veel schepen’. We varen het liefste buiten de geul en zullen tot de geul veroordeeld zijn als er te weinig diepte is daar buiten.
\
Tonnen richting land, rood links wegens het bloedend hart van de zeeman die de zee verlaat, weet Mark. ‘De aller buitenste ton, hoe heet die?’. ‘De hemel’, volgens Marian. De uier-ton, volgens Nicole. Al dan niet gebonden struikjes die tonnen vertegenwoordigen, kardinalen,.. Richard vraagt zich af of de kardinalen zo heten omdat ze op de hoedjes van kardinalen lijken. Birgit:: Hoedjes, hoedjes?’, Marian:’Ja hoor, hoedjes.’
Nicole ziet ploegen, eggen en stampers op de pagina met verkeers symbolen.
De rood en groene houten blokjes op elkaar vertegenwoordigen de scheidings-tonnen en lijken op macarons. Alweer, op zijn groot waters, vergeten om koekjes mee te brengen.
Wat betekenen die gele tonnen met een rood kruis dan? Nicole denkt dat ze radioactief zijn.
Pauze.
‘Even tussen jou en mij’ zegt Nicole, tegen Richard, ze wil een huishoudelijke mededelingen doen. Iedereen kijkt op.
Dan in twee groepen met de platen aan de gang. ‘Ik wil een wrak!’, ‘dat vogeltje is aan het broeden’, ‘een doodlopende vaargeul, dat is gewoon kunstig !’, ‘ik zeg rood groen rood groen’, ‘is dat van beneden of van boven?’. ‘Het hoofdstuk scheidings-tonnen vraagt nog wat aandacht’ is Arie’s conclusie.Over hoofdgeulen en nevengeulen. De mannen aan de mannen-tafel hebben alle zwarte driehoekjes gejat.
Na afloop van de cursus ontstaat een discussie onder de mensen die op de bank en de stoelen zijn gaan zitten.
Mark kleurt ton sur ton met zijn helder rode trui op de bordeaux rode bank. Berend en ik staan achter de kring en vragen ons af van wie het leren dames tasje is. Het staat een beetje open en er komt een touw uitzetten, waarschijnlijk het onderdeel van een sleutelbos. We noemen het een agressief tasje, met deze uitbreking van de inhoud.
De discussie op de bank houdt aan en Berend en ik experimenteren met het uitdoen van de tl lampen. Het verhitte gezelschap merkt er niks van.
Dan schuif ik een stoel achter de poef met mijn man erop, om mijn armen om hem heen te slaan. Berend blijft staan want zitten is het nieuwe roken. ‘Ik ben aan het mee roken nu’, zegt hij.
Ik wil ook iets zeggen, heb de neiging om mee te discussiëren, kom er niet tussen en steek mijn vinger op. ‘Sophie wil ook iets zeggen!’. Ik weet zeker dat mijn bijdrage het verschil maakt.
Zo was het weer een verhelderende en levendige avond bij Kano Rijnland.
Posted in Algemeen, Grootwater | Leave a comment

Diemerzeedijk binnen en buiten

‘Het is een raar jaar voor de tijd van het weer’ is een uitspraak die ik onderweg naar Amsterdam ergens op een billboard heb gezien en die erg goed v Continue reading

Posted in Grootwater, Verslagen, Verslagen, Vlakwater | 1 Comment

En nu iets heel anders

door Sophie

Ik heb ontdekt dat er paralellen zijn tussen kanoën en schaatsen.
Er zijn ook best wat schaatsers op onze club, Sonja, Birgit, Luisa, Dirk, Rein, Julit, Ab ook geloof ik. Stoere buitensporters. Birgit had eens wat schaatsers meegenomen naar de club en vroeg of wij dat andersom ook leuk zouden vinden, mee naar de schaatsbaan. Daar werd terughoudend op gereageerd en onterecht, zie ik nu.
Op de club zijn veel tanige senioren actief. Op de schaatsbaan schaatsen op dinsdagochtend de krasse knarren. Dan is eskimoteren vergelijkbaar met overstappen op de schaats, inmiddels denk ik ‘waar heb ik mij over opgewonden’ wat eskimoteren betreft, daar kan je geen buil aan vallen. Het zou onzin zijn om het varen op te geven omdat men niet kan of wil eskimoteren. Zo sta ik mijzelf toe om te schaatsen en het overstappen te laten voor wat het is.
Zowel bij het schaatsen als bij het varen gaat het om de cadans, dan is niet elke slag een zaak op zich maar ontstaat er een vloeiende beweging. De rechter arm naar links als dat het afzetbeen is en andersom. Het afzetbeen aan de kant van de peddelslag. En hoe dat na verloop van tijd vanzelf gaat en het onvoorstelbaar is dat dat ooit om aandacht vroeg. Zover ben ik nog niet met schaatsen. Let ik op het ene dan vergeet ik het andere en ik voel weer begrip voor de beginnende vaarders, al die elementen tot een geheel samen laten vallen.. 
In de schaatsclub in Warmond hangt een plattegrond van de wateren in de omgeving, De Molentocht staat er op uitgestippeld. In ons clubhuis hangt ook een waterplattegrond. Er zijn gesprekken over materiaal en techniek, er is vriendelijkheid en behulpzaamheid, ik hoor de mannen praten over eten, rendang en amandelen. 
De schaats geeft feedback over de slag, krassen betekent te veel op de voorvoet staan. De groenlandpeddel vertelt ons of onze slag goed is door het geluid van verse sneeuw, dat betekent een te snelle inpik en bellen trekken. 
Soms voel ik een spier strekken en dan denk ik ‘ja, dat is het goede gevoel’. Dat kennen jullie misschien wel, een gevoel tijdens het varen, een rek in de schouder bijvoorbeeld en dat je denkt ‘aha, ik reik nu naar voren met de peddel’. Dan natuurlijk de timing, hoe lang een slag te maken. 
Ik zag mijzelf op een filmpje, wapperende armen en wat ploeterig. Jeetje, hoe vaak heb ik dat gehoord met varen, de ploeterslag en ‘rustig beginnen’. Lage noren geprobeerd, ik blijf nergens, eerst maar beginnen met een stabiele boot. 
Dan een afwijking in het been, gelukkig aan de juiste kant waardoor de bocht naar links goed te doen is. Ook een afwijking in mijn vaarslag, vooral als ik harder ga.. vooral in het begin van een tocht.. In een groep eindig ik aan de rechterflank. Ben benieuwd of dat met schaatsen ook zo zal zijn.
We schaatsen en varen met een helm op het hoofd. Drie zeemijl in een uur, drie rondjes is een kilometer. De armen in gorillahouding bij het schaatsen en Bukitohouding bij het steunen op de peddel. Dan de stem en figuur van Fred, leraar in het Noorderhaaks kanokamp, als leraar in een ander schaats groepje. Mijn geliefde is van mening dat er een een beperkt aantal type mens op de wereld rondloopt, twee Fredden.
Dus mensen, als er nou natuurijs is, op de schaatsbaan in Warmond kon er al geschaatst worden en ze hebben schaatsen te huur, gewoon gaan. En Zeg ‘ja’ als Birgit nog eens met een voorstel komt.
Posted in Algemeen | 1 Comment

Nieuwjaarsduik 7 januari 2024

Ook dit jaar was het weer een groot succes. Wat een bikkels!!! Gelukkig was er na afloop warme chocolademelk, oliebollen, en allerlei ander lekkers om je warm te houden 🙂

 

 

Posted in Algemeen | Leave a comment

Veluwerally met de club uit Winsum

De laatste echte Veluwerally was in 2018, 5 jaar geleden alweer. In de tussentijd is het festijn drie keer afgelast vanwege slecht weer, Covid en laagwater, en één keer vanwege de Covid maatregelen in afgeslankte vorm gehouden. Het deelnemersveld is flink uitgedund, van ca. 400 in eerdere jaren tot ca. 150 dit jaar. Ook Kano Rijnland doet bescheiden mee, met 2 deelnemers dit jaar tegen 12 deelnemers in 2018.

De camping in Deventer loopt zaterdagmiddag aardig vol met kanovaarders van alle leeftijden en uit alle hoeken van het land. Het is een beetje inschikken en we staan dichtbij een groepje nogal luidruchtige Twentse studenten, het is te hopen dat die niet de hele nacht blijven doorzakken (vooroordeel #1). Dat blijkt mee te vallen, iedereen heeft een goede nachtrust nodig om de volgende dag te kunnen presteren.

De start is vanaf half acht voor alle afstanden. Ik help Alex in zijn boot voor de start van 80 km. Ik vertrek een halfuur later voor de 50 km, zonder ontbijt en daarom klim ik nog voordat ik de dode rivierarm uit ben op de kant om in de zon te ontbijten. Bij het instappen komen 5 kanoërs mijn kant op en daartussen herken ik Bram, die met zijn club uit Winsum een dagje uit is. Na een introductierondje word ik in de club opgenomen en ik ben blij dat ik niet in mijn eentje hoef te varen. Of de weinig spraakzame Groningers (vooroordeel #2) ook blij zijn met mij vraag ik maar niet.

De zon schijnt uitbundig, de stroming doet zijn werk en ook de zuidenwind draagt bij aan een bijzonder aangename dag. Na zo’n anderhalf uur varen strijken we neer op een strandje en beklimmen de zomerdijk voor een koffiepauze met goed zicht op de IJssel en op de eerste controlepost die we net gepasseerd zijn. Bij de volgende controlepost, Wijhe, worden appels uitgedeeld. De eerste vermoeidheidsverschijnselen doen zich voor en net op het moment dat we afspreken om uit te kijken naar een geschikte lunchplek krijgen we zicht op Camping Kromholt op de linkeroever waar de soep wordt geserveerd. We blijven hier wat langer om te rusten en een praatje te maken met andere vaarders en met de ‘baas’ (zoals hijzelf niet genoemd wil worden) Martin Stevense.

Een markant punt op de route naar Zwolle was altijd de IJsselcentrale. Jarenlang is er gesteggeld over een bestemming als creatief of horeca centrum nadat de centrale was gesloten, maar uiteindelijk is hij gesloopt, zo constateren we. Met alleen een bescheiden café in de voor sloop gespaarde koelwaterhal. Even voorbij Zwolle worden we ingehaald door de eerste 80 km vaarder in een snelle K1, een echte bikkel die de vorige dag uit Enschede is komen peddelen.

Spoorbrug bij Zwolle

We gaan Kampen niet halen zonder een derde pauze, vooral voor een van Bram zijn clubgenoten die last krijgt van een pijnlijke rug. We vinden een nevengeul met stilstaand water waar we op een strandje uitstappen voor een slok, een snack en rek- en strekoefeningen. Het lijkt of we niet vooruitkomen want we kijken al een uur lang naar het dorpje Zalk op de linkeroever. Wat blijkt, we zijn 180 graden gedraaid in een wijde bocht om het dorp heen, dit verklaart ook waarom we nu tegenwind hebben.

Kampen

Na de volgende bocht komt Kampen in zicht, tenminste de Molenbrug, dan is het nog ruim een half uur stug peddelen tot we de jachthaven bereiken waar we door een paar sterke mannen en wat minder sterke vrouwen (vooroordeel #3) langs de trailerhelling op de kant worden getrokken. Alex, zo horen we later, is dan halverwege Zwolle en Kampen en zal een uur na ons arriveren. Hij neemt zijn 7e Veluwerally medaille in ontvangst terwijl ik met mijn 8e medaille op zak al op weg ben richting Leiderdorp.

Jaap

Foto’s van Alex (meer foto’s van Alex)

Posted in Algemeen | Leave a comment

Wormer- en Jisperveld

Ieder van ons is er misschien al eens geweest of zal er nog eens komen; die grote kanowinkel. Maar niet iedereen kent het water waaraan die winkel ligt, of slechts het eerste stukje, De Poel.

De Poel maakt deel uit van het Wormer- en Jisperveld, een gebied met honderden grote en kleine eilandjes, al dan niet verbonden met bruggetjes. En volgens Natuurmonumenten het grootste aaneengesloten veenweidegebied van West-Europa.
En daar mogen we zomaar kanoën. Omdat we toch een kajak moeten ophalen in de winkel, nemen we een 2e kajak mee en vertrekken vanaf De Poel. Het eerste routepunt is snel gevonden. Vanaf daar kunnen we de vooraf geplande route makkelijk volgen via de routeborden. Soms moet je wat intuïtief een richting volgen maar in zijn algemeenheid staat het goed aangegeven. De slootjes zijn op sommige plaatsen erg ondiep en het is daar hard werken om vooruit te komen. Rustig varen we zo langs Oost-Knollendam. Wat een mooie Hollandse plaatsnaam is dat.
We komen nauwelijks anderen tegen op het water.

Koeien grazen op de stukjes land. Sommige van deze koeien zijn per boot naar de eilandjes gebracht, omdat er geen andere manier is om er te komen. Behalve de koeien staan er verspreid op de eilandjes tientallen kleine windmolentjes.
Vissen springen bijna op de kajak. Het ritselt van de vis hier. Dat weten de visdiefjes ook, die hier volop op jacht zijn.
Langs de kant zien we fuiken hangen voor later gebruik.
Op het land zijn behalve koeien ook heel veel ganzen en we zien een enkele buizerd opvliegen.
We varen door het prachtige dorpje Jisp. Ook weer zo’n mooie naam. We passeren het voormalig raadhuis, gebouwd in 1650. Een prachtig gebouw met een lepelaar in het wapen. Het raadhuis diende als vergaderplek voor het bestuur (schout en schepenen), als rechtbank, als gevangenis en als kantoor voor de weeskamer (wees- en armenvoogden). Imposant!
Wat verderop helpen we een stel om vanaf een bruggetje weer op de surfplank te komen en aan de wegdrijvende peddel. We zien iets verderop over een ander bruggetje wat koeien van het ene naar het andere landje oversteken.
We varen door en komen langs molen de Koker. Wat verder varend komen we op ’t Zwet, een wat groter water waar het ook meteen drukker is. Ook met motorbootjes. We varen richting ons vertrekpunt, maar nemen voor we daar zijn nog een afslag naar rustiger water. Het laatste stukje varen we weer op De Poel.
Wat een mooie dag in een prachtig gebied. Hier moeten we zeker nog een keer terugkomen. In het voorjaar.

Birgit

Posted in Verslagen, Vlakwater | Leave a comment

Kajakvaren met een handicap

Mijn naam is Richard Kusters. Ik ben door een ongeluk met onze paard en wagen mijn rechterbeen tot hoog boven de knie verloren. En nu hoor ik jullie denken Paard en wagen dat is wel erg lang geleden. Maar dat valt mee hoor, een van onze hobby’s waren onze paarden, en het aangespannen rijden daar mee. Door een automobilist die nog even voor onze auto lang wilden, schrok ons paard waar we toen mee reden en sloeg op hol. Ik heb toen geprobeerd om mijn paard tegen te houden, maar tevergeefs. Ik kwam onder de wagenwielen terecht en dat kostte me mijn rechterbeen.

Tijdens mijn revalidatie ben ik in contact gekomen met rolstoelbasketbal. Ik ben van speler naar trainer-coach gegaan met veel plezier. We zijn met ons team 2x Nederlands kampioen geweest in onze divisie, maar na 10 jaar kreeg ik last van mijn gewrichten. Toen heb ik besloten om een andere sport te gaan zoeken. Maar wat kan je doe met een hoge beenamputatie? Ik ben nooit een hardloper geweest, dus om nu met een blade aan de gang te gaan zag ik niet zitten. Ook waren onze paarden in tussentijd overleden. Maar ja wat blijft er dan over?

Vroeger heb ik veel op het water gezeten met de zeeverkenners (scouting) en ik was ook vaak te vinden bij de kanovereniging, waar mijn vrouw kanopolo speelde in het eerste damesteam. En zo kwamen we op het idee om samen te gaan kanovaren, om samen met mijn vrouw te genieten van het mooie Nederland vanaf het water.

Maar ja, kan dat wel met een beenamputatie, tenslotte heb ik maar een heel kort boven beenstompje -/+ 20cm en je moet je zelf vastzetten met je knieën in z’n kano. Dus hebben we een gesprek aangevraagd bij het bestuur van de verenging, om samen te bekijken wat de mogelijkheden zijn. Gelukkig wilden ze samen met ons de uitdaging wel aangaan, en zo zijn we dus lid geworden van de Leiderdorpse Kano Vereniging Rijnland.

Oké, het clubhuis is niet rolstoel toegankelijk, maar zoals ik altijd al zei ben ik hybride 😊Ik kan met de prothese, rolstoel en/of krukken mezelf goed redden. Als we gaan varen ga ik eigenlijk altijd met de rolstoel naar de verenging omdat ik niet kan varen met mijn prothese aan. Maar dat gaat prima op de steiger, zo lang je maar niet in het water kiepert.

Ik maak nu gebruik nu een verenigingsboot, waar ik zelf wat aanpassingen in gemaakt heb die ik er in en uit kan halen, zodat ik een beetje stabiel kan blijven zitten. Oké, het is niet ideaal maar voor nu werkt het. Daarom heb ik bij onze gemeente een sportvoorziening aangevraagd zo dat we een aangepaste boot kunnen aanschaffen. Maar deze procedure loopt nog, dus daar moet ik nog wat geduld voor hebben, zoals bij alle sportvoorzieningen.

Maar met mijn zelfgemaakte aanpassing lukt het redelijk, en mijn vrouw en ik hebben al heel wat kilometers gemaakt over de waterwegen. We proberen 2x per week een tochtje te doen, dan varen we naar de Kaag of Wijde Aa. Maar ook varen we graag door de grachten van Leiden, en dan doen we een bakkie bij een van de terrasjes aan het water, zodat ik de boot niet uit hoef. Want in de boot kan ik eigenlijk alles wat de rest ook kan, maar zonder mijn prothese of rolstoel kan ik niet veel naast de boot.

Ook gaan we mee op vlakwatertochten, langs de mooiste plekjes van Nederland. We zijn ook met de vereniging naar zee geweest om te brandingvaren, op de golven te spelen en te surfen met de kajaks. De kracht van het water te voelen is zo tof, maar als je te overenthousiast word je wel weer op je vingers getikt door het water, want even de aandacht er niet bij en je ligt je op zijn kop.

Ook zijn we nu net ook begonnen met onze cursus Kajakvaardigheid A (zeg maar de vaarbewijzen voor het kanovaren) en zoals de naam het al zegt zijn er nog meer van deze cursussen, dus er is nog veel te leren. Al met al is het een veelzijdige sport die je samen of alleen kan beoefenen. Zelf zou ik graag instructeur willen worden bij de verenging, om samen met de bestaande commissie voor aangepast varen het aangepast varen nieuw leven in te blazen. Maar eerst moet ik zelf ervaring opdoen en zijn we samen onze papieren aan het halen.

Ik hoop dat ik mensen kan inspireren om niet te blijven zitten met je handicap, maar lekker te gaan bewegen en te genieten van het leven.

Groetjes

Richard Kusters

 

Posted in Algemeen | 6 Comments

Zeemeerminnen tocht

17-9-2023

Oddrun, Sonja, Hilde en Sophie (verslag)

Op deze dag hebben wij gevaren met veel pauzes. In deze pauzes aten wij om de beurt een gerecht dat één van ons had meegebracht. Ei-muffins, hartige pannekoeken, scones en meloen met feta en vers geplukte watermunt.

Gaandeweg hebben Oddrun en Sonja de hoge uit-, en instap onder de knie gekregen.

Elke gang werd vergezeld met een spel.
Instappen terwijl een ei op een lepel in de mond in balans gehouden wordt, of niet.
Touwtrekken, voorwerp raden, en kompas lezen om de schat te vinden…
Ook zongen wij het prachtige lied ‘hagel en sneeuw, onweer wind en regen’.
Oddrun won de prijs, een zak vol dukaten.

De wind en regen vielen mee, hoewel een aantal zich hadden ingesmeerd met zonnebrandcrème bleef het wel grijs. (Zoiets laat zich niet afdwingen.)
Voordeel: lekker rustig op het water.

 

 

Posted in Algemeen, Grootwater, Vlakwater | Leave a comment

5 Redenen waarom Noorderhaaks mijn favoriete kajakgebied is

Een onspectaculair, maar toch altijd spectaculair tochtje

Bram, Mark, Saskia (verslag) 3 september

 

Afgelopen zondag hebben Bram, Mark en ik vanuit Huisduinen een rondje met de klok mee om Noorderhaaks gevaren, een tocht van 11,7 zeemijl. Het was een windstille dag, dus veel spektakel viel er niet te verwachten. Maar er zijn meerdere redenen waarom dit met stip op 1 mijn favoriete vaargebied is in Nederland. Een Top 5.

 

Op een onbewoond eiland

Noorderhaaks, ook wel Razende Bol genoemd, is een eilandje ten zuidwesten van Texel. Het is ongeveer 4 km groot, maar dit varieert zowel gedurende de dag als het jaar, afhankelijk van wind en getij. Wanneer je in Den Helder aan het strand staat zie je het in de verte liggen. Het is een onbewoond eiland en dat vind ik in het overbevolkte Nederland iets heel bijzonders. Wanneer we tijdens onze tocht even aan land gaan en met onze boterhammetjes op het strand zitten, voel ik me enorm bevoorrecht. Wat een leegte!

 

Zeehonden

Dat betekent niet dat je helemaal alleen bent op Noorderhaaks. Het eiland wordt onder meer bevolkt door verschillende steltlopers, meeuwen en aalscholvers. Maar tijdens het varen kom je vooral veel zeehonden tegen. De Razende Bol is namelijk belangrijk als rustgebied voor zowel de gewone als de grijze zeehond. Daarom is een groot deel van het eiland beschermd gebied waar je niet mag aanlanden. Dit keer waren er wel heel veel zeehonden. Tijdens het varen doken ze voortdurend voor, onder en achter onze kajaks op, ze sloegen met hun flippers tegen onze skegs en toggles en leken wel een spelletje met elkaar en met ons te spelen. Hoe dicht bij de voorpunt van een kajak durf jij je kop boven water te steken? De zee is hier prachtig helder en het strand zilverwit, dus je kunt de zeehonden meterslang volgen. Ook waren we getuige van de eerste brandingtrainingen van een jonge zeehond. Dat ging niet steeds goed, zodat de zeehond regelmatig het strand op kwam rollen. Moeder keek vanaf een afstand bezorgd toe.

 

Stroming

Om Noorderhaaks te bereiken moet je het Marsdiep oversteken. Dit zeegat verbindt de Noordzee en de Waddenzee. In het Marsdiep kan de stroomsnelheid oplopen tot 3 tot 4 knopen (1 knoop is 1 zeemijl per uur). Een goede tochtplanning is dus noodzakelijk voordat je gaat varen. Want je wilt hier niet te maken krijgen met 3 of 4 knopen stroom tegen. Uiteraard had Mark een zorgvuldige berekening gemaakt, zodat we zonder enige krachtsinspanning het Marsdiep over schoten. Heerlijk!

 

Brandingvaren

Het hele gebied rondom Noorderhaaks is dynamisch. Dat betekent dat er altijd wel iets te doen is, zelfs als er nauwelijks wind staat. Tijdens onze tocht stond er aan de zuidkant van Noorderhaaks nauwelijks branding. De golven kwam niet hoger dan de punt van je boot, dus we vermaakten onszelf met het oefenen van de achterwaartse surf. Maar hoe verder we noordwaarts voeren, hoe leuker het werd. Mijn ZV examen vond grotendeels op Noorderhaaks plaats en doordat we de onszelf een halve dag hebben vermaakt met brandingvaren voelde het eerder als een grote speeltuin dan als een examen. Dus kom maar op met die golven.

 

Clapotis

Hoogtepunt is meestal de noordoostkant van Noorderhaaks. Daar is altijd reuring te verwachten. Hier vind je namelijk clapotis-golven. Dit zijn staande golven, die worden veroorzaakt door een ondiepte in de zee. De stroming kan niet horizontaal verder en gaat dus omhoog. Midden in de zee ontstaan zo geweldige brandinggolven. Dit is geen speeltuin, dit is de Efteling en dan 10 x in de Python! We proberen zoveel mogelijk surf te pakken, dat is niet zo eenvoudig, want de golven lijken van alle kanten tegelijk te komen. Een paar keer schieten Bram en Mark me hard joelend voorbij.

 

Er is geen plek in Nederland waar je op één dag natuurbeleving en dynamische vaaromstandigheden kunt combineren. Wanneer je na afloop tevreden aan een biertje zit op het terras van café Nogal Wiedus levert dit gegarandeerd mooie verhalen op. Een spectaculair onspectaculair tochtje inderdaad…

Posted in Algemeen | Leave a comment

Beulentocht

Haarlemse Kano VerenigingDe Haarlemse Kanovereniging nodigt Kano Rijnland uit voor deelname aan de Beulentocht op zaterdag 26 augustus. Deze tocht volgt de Ringvaart Haarlemmermeer vanuit het clubhuis aan het Spaarne in Haarlem Centrum.

 

De ‘Vernieuwde editie 2023’ houdt in dat de 67 km lange tocht nu ook als estafette kan worden gevaren, in 4 etappes van 17, 26, 14 en 10 km. Deelnemers moeten daarvoor een team van 2, 3 of 4 leden samenstellen en zelf vervoer regelen. Behalve kanovaarders zijn ook supboard peddelaars welkom. De organisatie zorgt voor catering langs het parcours.

De inschrijving sluit op zondag 20 augustus.

Verdere informatie: zie de website van HKV.

Jaap

Posted in Vlakwater | Leave a comment